باب چهل و هشتم در حسبت بر واعظان‌

بر محتسب است كه در كار واعظان بنگرد، و كسى را اجازه وعظ دهد كه به ديانت و نيكى و فضيلت معروف باشد و نيز دانا به علوم شرعى و ادب و حافظ قرآن و احاديث رسول اكرم و آشنا به اخبار صالحان و حكايات گذشتگان باشد. و بايد واعظ را در اين امور آزمايش كنند اگر از عهده برآمد به وعظ بپردازد وگرنه بازش دارند، چنانكه على بن ابى طالب (ع) حسن بصرى را كه به مردمان سخن مى‌گفت بيازمود و پرسيد: ستون دين چيست؟ گفت: پارسايى. پرسيد: آفت آن چيست؟ گفت: آزمندى.

گفت: اكنون سخن بگوى اگر بخواهى.

هركس داراى شروط مذكور باشد، مى‌تواند در جوامع و مساجد بر منبر رود و هركه بدين امور نادان باشد حق سخن‌رانى ندارد و اگر دست بازنداشت تعزيرش بايد كرد. اما اگر كسى اندكى از سخنان واعظان و نيز احاديث و اخبار صالحان گذشته را بداند و براى ارتزاق وعظ كند رواست به شرط آنكه بر منبر ننشيند بلكه به پا ايستاده سخن گويد، زيرا بر منبر نشستن‌