باب چهل و سوم در حسبت بر سدرفروشان‌

چون سخن از گرمابه رفت درباره سدرفروشان نيز به مناسبت شرحى مى‌نويسم: سدرفروشان بايد سدر تابستانى را به هنگام كوبيدن با مقدارى سدر زمستانى بياميزند تا رنگش را روشن و اثرش را بيشتر كند، و نبايد از برگهاى درختان بدان بياميزند چنانكه برخى از ايشان برگ بيد[1] و توت و جز آن را در آن مى‌آميزند.

براى شناختن سدر سالم مقدارى از آن را در طاس بريزند و به هم بزنند اگر كف كند و سفيد باشد سالم و اگر زرد باشد مخلوط است. و برخى سدر را به ماده‌اى موسوم به سراده كه همان هسته كنار است و نيز با چوب سدر مى‌آميزند و پس از خشك كردن آرد مى‌كنند، اما چون بدان دست شويند در بن مويها مى‌ماند و چرك را نمى‌زدايد. بر محتسب است كه مرتكبان را سخت تأديب كند تا ديگران پند گيرند.

اگر پس از كوبيدن سدر تشخيص آن دشوار باشد از طريق وزن بايد

[1]- متن: صفصاف است، به معنى بيد يا بيدمشك يا ترنگوت.