افتد، و شايسته است كه آرايشگر[1] سبك و خوش‌اندام و به كار خود آشنا باشد. و در روز نوبت خود چيزهايى از قبيل پياز و سير و گندنا (تره) نخورد، زيرا مردم از بوى آنها متأذى مى‌شوند، و موى بچه را جز به اجازه ولى او و نيز موى برده را جز به اجازه صاحبش نسترد و موى عذار امرد و ريش مخنث را نتراشد.

بر محتسب است كه هر زمان گرمابه را بازرسى و امور مذكور را مراقبت كند و اگر كسى شرم خود را نپوشاند تعزيرش كند، زيرا حرام است و رسول خدا نگرنده و بازگذارنده را لعن كرده است. و زنان در اين مورد از مردان حريص‌ترند و به سبب رفاه و تنعم و سرمستى مرتكب اعمالى ناروا مى‌شوند و چون كسى آنان را منع نمى‌كند اين اعمال در همه جا رواج مى‌يابد، چنانكه هم‌اكنون جامه‌هايى مى‌پوشند كه به عقل شيطان هم نمى‌رسد و به منظور شهرت و خودنمايى است نه پوشش، از جمله عصابه‌هايى‌[2] به سان كوهان شتر به سر مى‌بندند و به مردم آشكار مى‌كنند. بر محتسب است كه اگر بتواند ايشان را از اين كار بازدارد و پند دهد و از كيفر خدا بيم دهد و اگر نتواند نهى از منكر بر او واجب نيست.

بعضى از دلاكان ران و پايين ناف مشترى را مى‌گشايند تا بدانجا كيسه كشند، و گاهى دست را به زير لنگ مى‌برند. اين كار نارواست، زيرا مس شرم ديگران مانند نگريستن آن حرام است.

[1]- متن: مزين به كسر و تشديد ياء.

[2]- عصابه به معنى سربند و پارچه‌اى كه بر پيشانى مى‌بندند.