شغل صرافى خطر بزرگى بر دين دارد و كسى كه بدين شغل مىپردازد بايد
از پيش احكام شرع را بشناسد تا از افتادن در محظورات شرعى بپرهيزد.
بر محتسب است كه بازار صرافان را بازرسى كند و اگر صرافى را ببيند كه
ربا مىخورد يا به كار ناروا مىپردازد او را تعزير كند و در صورت تكرار عمل او را
از بازار براند. شرح اين مطلب در فصل ربا آمده است و در اينجا تنها به ذكر مواردى
كه در آنجا نيامده است مىپردازيم.
صراف را روا نيست كه دينار كاشانى[1]
را با دينار شاپورى[2] معامله
كند، چه آن دو دگرگوناند، و نيز نبايد دينارى را همراه با دو جامه به بهاى دو
دينار بفروشد چنانكه برخى از صرافان و بزازان چنين مىكنند، مثلا دينارى به عنوان
وام به كسى مىدهند و دو جامه نيز به بهاى دو دينار به وى مىفروشند و جمعا سه
دينار در سر مدت معين حاصل مىشود كه بايد بپردازد. اين عمل