مسئوليت‌هاى وى را برعهده مى‌گيرد. درصورتى نيز كه رئيس‌جمهور معاون اول نداشته باشد و يا او فوت كرده باشد، مقام رهبرى فرد ديگرى را به جاى وى منصوب مى‌نمايد.[1]

معاونان رئيس‌جمهور مى‌توانند در جلسات علنى مجلس شركت كنند و مشاوران خود را نيز همراه داشته باشند. (اصل 70.)

معاونان رئيس‌جمهور به رأى اعتماد مجلس نياز ندارند و تنها در برابر رئيس‌جمهور مسئول بوده و عزل و نصب آنها نيز در اختيار اوست.[2]

وظايف و اختيارات هيئت وزيران‌

هيئت وزيران اصطلاحاً متشكل از رئيس‌جمهور و وزراى كابينه است،[3] اما در هر حال رياست اين هيئت را رئيس‌جمهور برعهده دارد (اصل 134) كه مى‌تواند اداره آن را به معاون اول خود واگذار نمايد.[4] براساس ماده يك آيين‌نامه داخلى هيئت دولت، جلسات هيئت دولت با حضور دو سوم اعضاى صاحب رأى رسميت مى‌يابد و تصميمات با اكثريت مطلق عده حاضر معتبر خواهد بود. تاگفته نماند برخى مانند رئيس صداوسيما بى‌آنكه حق رأى داشته باشند، از حق حضور دائم در هيئت دولت برخوردارند.[5] وظايف اين هيئت بدين شرح است:

1. تهيه و تنظيم لوايح قانونى و تقديم آنها به مجلس شوراى اسلامى. (اصل 74.)[6]

2. تدوين آيين‌نامه‌هاى اجرايى قوانين. (اصل 138.) نيز برپايه همين اصل، تصويب‌نامه‌ها و آيين‌نامه‌هاى دولت و مصوبات كميسيون‌هاى متشكل از چند وزير، افزون بر مطابقت با قوانين، بايد پس از تأييد رئيس‌جمهور و ابلاغ براى اجرا به اطلاع رئيس مجلس شوراى اسلامى نيز برسد.[7]

[1]. همان، ص 282.

[2]. قاسم شعبانى، حقوق اساسى و ساختار حكومت جمهورى اسلامى ايران، ص 209 و 210.

[3]. محمد هاشمى، حقوق اساسى جمهورى اسلامى ايران، ج 2، ص 308.

[4]. قاسم شعبانى، حقوق اساسى و ساختار حكومت جمهورى اسلامى ايران، ص 210.

[5]. محمد هاشمى، حقوق اساسى جمهورى اسلامى ايران، ج 2، ص 310.

[6]. على وفادار، حقوق اساسى و تحولات سياسى، ص 570.

[7]. قاسم شعبانى، حقوق اساسى و ساختار حكومت جمهورى اسلامى ايران، ص 210.