ودائمى ندارد. تشكيل مجلس خبرگان تقريباً كارى احتياطى و يك آمادگى دائمى است تا درمسئله ولايت و رهبرى و استمرار آن وقفه‌اى روى ندهد.[1] با توجه به وظايف تعريف‌شده، مجلس خبرگان رهبرى همچون مجلس شوراى اسلامى نيست كه مرتب تشكيل‌جلسه دهد.

جلسات رسمى با حضور دست‌كم دو سوم مجموع خبرگان منعقد مى‌شود و در رأى‌گيرى، اكثريت مطلق آراى حاضرين ملاك است، مگر اينكه در آيين‌نامه در مواردى حد نصاب ديگرى پيش‌بينى شده باشد، ولى براى ادامه مذاكرات حضور دست‌كم نصف مجموع خبرگان ضرورى است.[2]

در مواردى كه هيئت رئيسه ضرورى بداند، يا ده نفر از اعضا كتباً پيشنهاد كنند، اجلاسيه فوق‌العاده تشكيل مى‌شود. جلسات مجلس خبرگان غيرعلنى است، مگر هنگامى كه‌با تصويب مجلس، هيئت رئيسه علنى‌بودن آن را اعلام نمايند. در آيين‌نامه داخلى مجلس منظور از غيرعلنى‌بودن، منع پخش يا انتشار مذاكرات در رسانه‌هاى عمومى ذكر شده، ولى شركت اشخاص با موافقت هيئت رئيسه بلامانع است.[3] گفتنى است غيرعلنى‌بودن اجلاسيه‌هاى خبرگان نيز به دليل ماهيت كار خبرگان و ضوابط و معيارهاى شرعى است.[4]

در اجلاسيه عادى، وظيفه مجلس خبرگان اجراى اصل 111 قانون اساسى، بحث درباره مسائل مربوط به رهبرى و نيز تبادل نظر براى يافتن بهترين شيوه عمل در جهت ايفاى اين مسئوليت و پيشنهاد آن به مقام رهبرى است.[5]

[1]. در راستاى اين وظيفه ماده 17 آيين‌نامةةة داخلى مجلس خبرگان( مصوب 27/ 4/ 1362) اعلام مى‌دارد: به‌منظور آمادگى خبرگان براى اجراى اصل 107 و شناخت حدود و شرايط مذكور در اصل 109 قانون اساسى، كميسيونى مركب از پانزده نماينده تشكيل مى‌شود تا درباره همه مسائل مربوط و نيز درمورد همه كسانى كه در مظان رهبرى قرار دارند تحقيق كند تا مورد استفاده و بررسى خبرگان واقع شود.

[2]. جلال‌الدين مدنى، حقوق اساسى و نهادهاى سياسى جمهورى اسلامى ايران، ص 278.

[3]. آيين‌نامه داخلى مجلس خبرگان رهبرى( مصوب 27/ 4/ 1362)، تبصره ماده 27.

[4]. عباسعلى عميدزنجانى، حقوق اساسى ايران، ص 490.

[5]. جلال‌الدين مدنى، حقوق اساسى و نهادهاى سياسى جمهورى اسلامى ايران، ص 278؛ غلامحسين الهام،« مجلس خبرگان از نظر قوانين و مقررات»، دانش سياسى، ش 3، ص 20.