تن نماينده انجمن دوستداران آمريكايى خاورميانه در ايران، از افسران شاغل يا بازنشسته سيا بودند.[1]

در سال 1959 (1338 ش.)، همزمان با تغيير سياست‌هاى آمريكا نسبت به ايران، انجمن دانشجويان ايرانى در آمريكا كه تا آن زمان حركت سياسى نداشتند، ناگهان هماهنگ با نظر مقامات آمريكا به مخالفت با شاه پرداختند، و به صورت عامل فشار به حكومت ايران، براى تسريع در اجراى برنامه‌هاى موردنظر آمريكا درآمدند.

اغلب ايرانيان تحصيل كرده در دانشگاه‌هاى آمريكا پس از بازگشت، بخشى از مديريت‌هاى حساس كشور را در دست مى‌گرفتند و با دريافت كمك و حمايت رژيم شاه، مجرى سياست‌هاى آمريكا در ايران بودند.

3. گسترش فرهنگ آمريكايى‌

آمريكا براى پيشبرد اهداف خود در قالب برنامه‌هاى كوتاه‌مدت و درازمدت فرهنگى و آموزشى، اقدامات متعددى انجام داد. ايجاد سپاه صلح، تأسيس مدارس ويژه، اداره چند كليسا، كتابخانه، انتشار نشريات، كتاب، فيلم، فعال كردن انجمن روابط فرهنگى ايران و آمريكا، تأسيس دو ايستگاه تلويزيونى، پخش برنامه فارسى صداى آمريكا، اعطاى بورس‌هاى تحصيلى و فرستادن هزاران نفر از دانشجويان ايرانى به دانشگاه‌هاى آمريكا، اهداى كتاب و لوازم آموزشى و تأسيس مراكز آموزش عالى ويژه تربيت مديران، بخشى از فعاليت‌هاى انجام شده در جهت تغيير و استحاله هويت دينى و فرهنگى مردم ايران بود.

انجمن‌هاى فرهنگى، ازجمله مراكزى بود كه پس از جنگ اول جهانى براى پيشبرد اهداف سلطه در بسيارى از شهرهاى ايران تأسيس و فعال شد.

انجمن ايران و آمريكا در طول فعاليت پنجاه ساله خود تغييرات زيادى داشت، و اقدامات متنوع و گسترده‌اى انجام داد. هزاران دانشجو مرتباً به اين كانون مى‌رفتند تا در

[1]. مارك ج. گازيوروسكى، سياست خارجى آمريكا و شاه، ص 278