سخنرانى‌ها، ارائه مقالات و بحث‌هاى خصوصى با استادان، بازى شطرنج، نمايش فيلم، رقص‌ها، جلسات تمرين زبان انگليسى، موسيقى و غيره شركت كنند. عضويت در كانون شامل افراد خانواده و حتى فرزندان آنها نيز مى‌شد.[1]

هدف انجمن ايران و آمريكا، شناساندن بهتر آمريكا به ايرانيان و جمع‌آورى اطلاعات درباره ايران و ايرانيان بود. به عبارت ديگر، بحثى از تبادل علمى و فرهنگى به‌صورت طرفينى در ميان نبود، بلكه در نهايت تحميل فرهنگ و الگوى زندگى آمريكايى بر مردم ايران اساس اين كار بوده است.

انجمن ايران و آمريكا كه بعدها به «انجمن روابط فرهنگى ايران و آمريكا» تغيير نام داد، سازمانى براى جمع‌آورى اطلاعات، شناسايى افراد، برقرارى روابط ويژه با افراد و گروه‌ها و ترويج نظريات آمريكا و فرهنگ ضداسلامى بود.

رژيم شاه براى نفوذ و سلطه فرهنگ غربى، مشاوران و متخصصان آمريكايى را در دستگاه‌ها و مجموعه‌هاى مختلف به كار گرفت و به اين ترتيب، سياست‌گذارى، برنامه‌ريزى، تأليف و تدوين كتاب‌هاى آموزشى توسط آنان انجام شد. هرچند اين اقدام موجب نارضايتى برخى از فرهنگيان شد، ولى مقامات رژيم به تداوم اين اقدام اصرار داشتند.

... وزير فرهنگ گفته است: اين مستشاران [آمريكايى‌] شما به درد ما نمى‌خورد و اطلاعاتى در امور فرهنگى ندارند، و شما خوب است ... يك يا دو نفر مستشار درجه اول براى ما تهيه كنيد كه از وجود آنها بتوان براى بهبود وضع فرهنگ استفاده كرد.

كارمندان عالى‌رتبه فرهنگ اظهار مى‌دارند آشفتگى كليه برنامه‌هاى تحصيلى شش سال اخير، بر اثر دخالت مستشاران آمريكايى بوده كه فاقد معلومات كافى هستند، و اولياى سابق فرهنگ، بدون چون و چرا در برابر نظريات آنها تسليم بوده‌اند.[2]

اقدامات همه‌جانبه براى اسلام‌زدايى و جايگزينى فرهنگ ايران باستان و شاه‌پرستى نيز

[1]. جواد منصورى، قيام 15 خرداد به روايت اسناد ساواك، تهران: مركز اسناد انقلاب اسلامى، چاپ اول، 1378، ص 32

[2]. همان، ص 33