وزير وقت در سال 1336 ش و «حزب ايران نوين» به دبيركلى حسنعلى منصور، نخست‌وزير وقت و سپس هويدا در سال 1342 تأسيس گرديد. در سال 1353 دو حزب دولتى «ايران نوين» و «مردم» توسط شاه منحل و حزب شاه‌ساخته «رستاخيز» تأسيس و هويدا نخست‌وزير بهايى ايران به دبيركلى آن منصوب گرديد.

براى آشنا شدن با فضاى استبدادى دوران پهلوى كافى است به سخنان شاه در 11/ 12/ 1353 هنگام اعلام تأسيس حزب رستاخيز نظرى بيفكنيم:

كسى كه وارد اين حزب سياسى جديد نشود، يا فردى است كه به يك سازمان غيرقانونى تعلّق دارد، يا به حزب غيرقانونى توده وابسته است و يا به عبارت ديگر يك خائن است. چنين فردييا جايش در زندان‌هاى ايران است و يا اگر مايل باشد، مى‌تواند همين فردا كشور را ترك كند؛ زيرا او ايرانى نيست؛ وطن ندارد و فعاليت‌هايش غيرقانونى است و براساس قانون مى‌توان او را مجازات كرد![1]

شگفت اينكه شاه پيش‌تر در كتاب مأموريت براى وطنم نوشته بود:

اگر من يك ديكتاتور بودم، رهبرييك حزب واحد را به‌دست مى‌گرفتم.

اين عبارت معروف شاه را روزنامه كيهان اينترنشنال، در همان ايام اين‌گونه درج كرد:

اين خائنان يا بايد به زندان بروند و يا همين فردا از كشور خارج شوند.[2]

گفتنى است پس از چندى مجلس دوره بيست و چهارم، «مجلس رستاخيزى» نام گرفت؛ زيرا همه نمايندگانش از حزب شاه‌ساخته رستاخيز بودند. اينان در شهريور 1354 در اولين گام‌هاى خود به مبارزه علنى با اسلام پرداختند و تاريخ هجرى را به تاريخ شاهنشاهى تغييردادند.[3]

اما اينك طبق اصل 26 قانون اساسى جمهورى‌اسلامى ايران، آزادى احزاب، انجمن‌ها و جمعيت‌هاى سياسى، صنفى و مذهبى پديد آمده است و بنا به گفته معاون سياسى وزارت‌

[1]. ماروين زونيس، شكست شاهانه، ص 138.

[2]. روزنامه كيهان، 13/ 12/ 1380، ص 8، به نقل از: روزنامه كيهان اينترنشنال، 8 مارس 1975.

[3]. عزت‌الله نوذرى، تاريخ احزاب سياسى در ايران، ص 212 و 213.