- برخورد ايشان با برادرشان عقيل كه سهم بيشترى از بيت‌المال طلب كرده بود.

- ماجراى احضار حضرت على (ع)- حاكم اسلامى- به دادگاه و حكم قاضى عليه ايشان.

- مبارزه بى‌امان با تبعيض‌ها و بى‌عدالتى‌هاى اجتماعى.

- ماجراى برخورد امام على (ع) با طلحه و زبير (خاموش‌كردن شمع بيت‌المال).

- سوگند خوردن آن حضرت بر اينكه اگر فرزندانم (امام حسن و امام حسين) نيز به بيت‌المال مسلمين دست‌درازى كنند، با آنان برخورد خواهم كرد.

مردم‌باورى و مردم‌دارى‌

امام‌خمينى در طول ساليان مبارزه و در دوران پيروزى انقلاب، همواره به مردم عشق مى‌ورزيد و آنان را از صميم جان دوست داشت و به مناسبت‌هاى مختلف، اين دوستى و عشق را ابراز مى‌كرد:

مردم عزيز و شريف ايران، من فرد فرد شما را چون فرزندان خويش مى‌دانم. و شما مى‌دانيد كه من به شما عشق مى‌ورزم؛ و شما را مى‌شناسم؛ شما هم مرا مى‌شناسيد ....[1]

ايشان خدمت به مردم را حقيقتاً وظيفه خود مى‌دانست و به انجام اين وظيفه افتخار مى‌كرد. ايشان همچنين به مسئولان نظام همواره توصيه مى‌كردند كه خود را خدمتگزار مردم بدانند و هر آنچه در توان دارند، در راه رفاه و سعادت مردم، هزينه كنند:

به مجلس و دولت و دست‌اندركاران توصيه مى‌كنم كه قدر اين ملت را بدانيد و در خدمتگزارى به آنان، خصوصاً مستضعفان و محرومان و

[1]. سيدروح‌الله موسوى‌خمينى( امام)، صحيفه امام، ج 21، ص 95.