دوم اهميت قرار دهد و همّ خويش را مصروف اهداف ديگرى همچون سياست و اقتصادِ عارى از عدالت كند.

در انديشه امام‌خمينى، تشكيل نظامى مبتنى بر عدالت اجتماعى، در سرلوحه اهداف قيام ملت ايران قرار دارد:

برنامه جمهورى اسلامى است كه يك دولتى به‌وجود بيايد كه با همه قشرها به عدالت رفتار كند و امتياز بين قشرها ندهد؛ مگر به امتيازات انسانى كه خود آنها دارند.[1]

امام‌خمينى با اظهار تأسف از اينكه در صدر اسلام، اجازه ندادند حضرت على (ع) عدالت واقعى را به اجرا درآورد، با وجود اين، دوران كوتاه حكومت ايشان را الگوى بسيار مناسبى براى مسئولان نظام مى‌دانند، تا به اندازه توان خود، از آن حضرت الگو گيرند.[2]

روشن است كه هيچ‌كس نمى‌تواند عدالت را همچون على (ع) درباره خود و ديگران به اجرا گذارد. با وجود اين، امام‌خمينى براى آنكه از يك‌سو، مسئولان نظام، الگوى روشنى براى خود داشته باشند، و از سوى ديگر مردم هم بتوانندعملكرد مسئولان نظام را با معيارهاى حكومت عدل علوى ارزيابى كنند، در سخنرانى‌هاى مختلف خود، به جلوه‌هايى از عدل علوى اشاره كرده‌اند؛ از آن‌جمله:

- نوع خوراك و پوشاك حضرت على (ع) به‌عنوان حاكم اسلامى.[3]

[1]. همو، صحيفه امام، ج 9، ص 72.

[2]. همان، ج 18، ص 153 و 154.

[3]. آن حضرت فلسفه ساده‌زيستى خود را چنين شرح مى‌دهد:« خداوند بر پيشوايان عادل واجب فرموده كه خود را با مردم تهى‌دست برابر نهند؛ تا مستمندان از شدت فقر گرفتار خشم و هيجان نشوند.»( نهج‌البلاغه، خطبه 209.)