(ر. ك: فرهنگ معين).

104- معلّى بن خنيس‌

ابو عثمان احول، مولاى امام صادق (ع) است. وى بزّاز بوده و از اهالى كوفه است. شيخ طوسى در كتاب غيبت، او را ستوده و گفته است كه داود بن على به سبب موالات او نسبت به امام او را شهيد كرد. چون داود او را بكشت و بردار كشيد، اين امر بر امام صادق (ع) گران آمد و بر او سخت گرفت و فرمود: «چرا مولا و قيّم مرا در اموال و عيال، كشتى به خدا كه او نزد خدا از تو بهتر و با آبروتر بود».

پاره‌اى، قاتل او را اسماعيل، فرزند امام صادق (ع) دانسته‌اند. در كتب رجالى شيعه متّهم به ضعف شده است. ولى همان‌گونه كه آمد، شيخ او را تنزيه كرده و در رجال كشّى آمده است كه امام صادق (ع) به ورود او به بهشت گواهى داده است. گويند قبل از شهادت، همه‌ى دارايى خود را به امام صادق (ع) بخشيد.

(ر. ك: رجال ابن داود. الفهرست شيخ. رجال كشّى).

105- داود بن على‌

قاتل معلى بن خنيس كه در غياب امام صادق (ع) او را بكشت و به نفرين امام گرفتار شد.

بعضى گفته‌اند، امام سيرافى، رئيس انتظامات او را به قصاص قتل معلّى بكشت.

(ر. ك: منتهى الآمال).

106- ابو تراب مروزى؟

107- واقدى‌

محمّد بن عمر واقدى، از مشاهير قدماى مورّخان اسلامى مى‌باشد. در فتوحات و غزوات و طبقات و سيّر باخبر، و در حديث و احكام و اخبار وقوع يافته، خبير بود. گويند شش صندوق كه هرصندوقى را دو مرد مى‌توانست بردارد، كتاب داشته است. مى‌گفته‌