99- رشيد هجرى‌

از اصحاب امير المؤمنين (ع) كه به فرمان عبيد اللّه بن زياد در كوفه به دار آويخته شد.

حضرت امير (ع) او را «رشيد البلايا» نام داده است. در كتب تاريخ از براى او كرامات و فضائل، نقل كرده‌اند. شيخ ساروى در توضيح الإشتباه و الإشكال او را صاحب علم بلايا و منايا، ناميده است كه امام على (ع) به او تعليم كرده است. همين‌گونه در رجال اين داود، در اين باب، سخنى درباره‌ى او آمده است.

(ر. ك: الرّجال، ابن داود. توضيح الإشتباه، ساروى. منتهى الآمال).

100- زرارة بن اعين‌

زرارة بن اعين شيبانى از بزرگان رجال شيعه در فقه و حديث و كلام است. او فضل و دين را هردو به همراه داشت. از اصحاب امام باقر (ع) و امام صادق (ع) است كه در سال 150 پس از وفات امام صادق (ع) درگذشته است. در رجال ابن داود آمده است كه زرارة راستگوترين زمان خويش و فاضل‌ترين ايشان است و امام صادق (ع) درباره‌ى او گفته‌اند:

«لو لا زرارة لقلت انّ أحاديث ابي (ع) ستذهب».

اگر زراره نبود، مى‌گفتم كه احاديث پدرم همه به زودى از ميان خواهد رفت.

باز از امام صادق نقل شده است كه دوست‌داشتنى‌ترين مردم به من از مردگان و زندگان، چهار كس‌اند:

«بريد بن معاويه عجلى، زرارة، محمّد بن مسلم و أبو بصير». زندگى او درخشنده‌تر از خورشيد است و احتياج به توضيح ندارد.

(ر. ك: الرّجال، ابن داود. توضيح الإشتباه. الفهرست، شيخ طوسى).

101- دهريّه‌

در كلام و عقايد اسلامى، عنوان كسانى از فلاسفه غيرالهى كه در بين مسلمين، عقايدى از نوع مادى و طبيعى داشته‌اند، و غالبا زنديق و ملحد نيز خوانده مى‌شده‌اند. نام اين‌