94- مالك بن كعب ارحبى‌

مالك بن كعب ارحبى همدانى، فرماندار امام على (ع) در «عين التّمر» و امير سپاهى بود كه امام براى يارى محمّد بن ابى بكر، روانه‌ى مصر كرده بودند. همو بود كه با نعمان بشير انصارى كه از طرف معاويه، به قلمرو حكومت امام على (ع)، حمله كرده بود، جنگيد و بر او غلبه كرد.

(ر. ك: تنقيح المقال، مامقانى).

95- معقل بن قيس رياحى تميمى‌

از اصحاب امير المؤمنين (ع) و از مردان و قهرمانان كوفه و صاحب رياست و پيشوايى است. وى از شيعيان و ارادتمندان امام على (ع) است. از جانب امام براى تأديب و سركوبى بنى ناجيه كه مرتد شده بودند، مأمور شد و آن‌ها را به شدّت سركوب كرد و برجاى نشاند، اشرار را گوشمالى داد و خرّيت بن راشد را با همدستانشان سركوب و منكوب كرد. گويند، چون امير المؤمنين (ع) بعد از غارت سفيان غامدى قصد صفّين كرد، با اصحابش درباره‌ى مرد نيرومندى براى جمع‌آورى سپاه از سواد به سوى شام، نظر خواست. سعيد بن قيس گفت:

شما را به فرد استوار، ناصح، خردمند، شجاع و آهنين، معقل بن قيس تميمى راهنمايى مى‌كنم.

امام گفته او را تصديق كرد، و معقل را سه هزار نفر روانه‌ى شام كرد. در نهج البلاغه، سفارش خاص امام به او آمده است. ابن دريد در الإشتقاق، او را در عداد رجال شرطة الخميس امام، آورده است.

(ر. ك: تنقيح المقال. الإشتقاق. سفينة البحار).

96- حارث بن اعور همدانى‌

ابن سعد، او را جزء طبقه‌ى نخستين كوفيان آورده كه از امام على (ع) و عبد اللّه بن مسعود، حديث روايت كرده است. وى از بزرگان شيعه و از اولياء امير المؤمنين (ع)