تو در اين‌كه مادرت بر تو نام جاريه نهاد، زيان بردى (زيرا يكى از معانى جاريه، كنيز است.) جاريه در پاسخ گفت: و اما تو بيش از همه در اين كار زيان برده‌اى زيرا نام تو معاويه است و معاويه به معنى سگ ماده‌اى است كه عوعو مى‌كند.

جاريه بين سال‌هاى 60 تا 62 وفات كرد.

(ر. ك: الإصابة، ابن حجر. الإستيعاب، ابن عبد البّر. اسد الغابة. ابن اثير. رجال علّامه).

92- جندب بن زهير ازدى‌

در الإصابه به نام جندب بن زهير ازدى آمده و ابن حجر بر ابن فتحون كه بين جندب بن زهير ازدى با عامرى فرق نهاده است، ايراد وارد كرده و گفته است كه هردو يكى هستند و هردو غامدى‌اند و غامد بطنى از ازد است. شيخ حرّ عاملى در «رسالة في معرفة احوال الصّحابة» گويد:

بنابر نقل فضل بن شاذان، جنذب بن زهير از بزرگان و زهّاد و رؤساى تابعين است.

علماى رجال، از او با نام «قاتل السّاحر» نام برده‌اند و در صحابى بودن او اختلاف كرده‌اند. بعضى پدرش را كعب و پاره‌اى زهير نوشته‌اند. ابن حبّان او را از ثقات تابعين شمرده و گفته است كه در صفّين به شهادت رسيده است.

(ر. ك: الإصابة. رسالة في معرفة أحوال الصّحابة).

93- شريح بن هانى‌ء مرادى‌

شريح بن هانى‌ء بن يزيد حارثى مذحجى كوفى، از مخضرمين و از ثقات است، همراه ابن ابى بكرة در سيستان به شهادت رسيد. عصر پيامبر (ص) را درك كرد ولى نايل به ديدار آن حضرت نشد. ابن سعد او را در طبقه‌ى نخستين تابعين و در عداد اصحاب امام على (ع) آورده و گفته است كه در تمام حوادث و معركه‌ها، همراه امام بوده است. او ثقه و احاديثى از او نقل شده است.

ابن سعد از قول ابن البرقى، او را از رجال «شرطه‌ى» (منظور شرطة الخميس است) امام برشمرده است.

(ر. ك: الطّبقات الكبرى، ابن سعد. تقريب التّهذيب، ابن حجر).