همراه على (ع) با دو صف ناكثان و قاسطان قتال خواهى كرد و پس از آن گروه باغيان ترا خواهند كشت.»

(ر. ك: الكنى و الألقاب، محدّث قمى. دايرة المعارف فارسى).

27- ابو ذرّ غفارى‌

جندب بن جناده و به قولى جندب بن سكن. وى يكى از مشاهير چهارگانه به شمار مى‌رود. و از مشاهير بزرگان صحابه است و در صدق و راستى به او مثل مى‌زنند. ابو ذرّ، قبل از بعثت نيز بنا به روايات، خداى واحد را مى‌پرستيده است. پس از اطّلاع از بعثت پيامبر (ص) به مدينه آمد و به راهنمايى امام على (ع) نزد پيامبر (ص) رفته و اسلام آورد.

بعد از وقعه‌ى خندق به مدينه آمد و در آنجا سكنى گزيد. بعد از وفات پيامبر (ص) به بادية الشّام رفت، و در عهد خلافت عثمان به دمشق رفت. و در آنجا عليه زراندوزان و زورپرستان به‌پا خاست. معاويه از او به عثمان شكايت برد، عثمان، او را به مدينه فراخواند و از مدينه با توهين نسبت به مقام ارجمند آن صحابى جليل القدر، او را به ربذه تبعيد كرد. ابو ذر در آنجا وفات كرد. گويند، هنگام مرگ از وى چيزى نماند كه او را بدان دفن كنند.

صراحت لهجه، ايمان سرشار، تقوى و تعهّد، از خصايص بارز ابو ذر است. پيامبر اكرم (ص) درباره‌ى او فرموده است:

«آسمان سايه نينداخته و زمين بر پشت خود، صاحب لهجه‌اى راستگوتر از ابو ذر، حمل نكرده است».

ابن سعد در طبقات آورده است:

«شخصى به ابو ذر گفت مگر امير المؤمنين (شايد عثمان باشد) شما را از فتوى منع نكرد، ابو ذر با دست اشاره به گلويش كرد و گفت: به خدا، اگر شمشير در اينجا بگذاريد تا من از بيان سخنانى كه از پيامبر (ص) شنيده‌ام، باز ايستم، چنين نخواهم كرد».

ابن عبد البرّ در كتاب األإستيعاب آورده است كه: پيغمبر (ص) فرمود: «ابو ذر در ميان امّت من در زهد، همانند عيسى بن مريم (ع) است».