(ر. ك: الطّبقات الكبرى. الكنى و الألقاب. منتهى الآمال. دايرة المعارف فارسى).

28- ربذه:

از قراء مدينه و به فاصله سه ميل از آن واقع شده است نزديك ذات عرق. قبر ابو ذر غفارى آنجاست. اين شهر، در سال 319 هجرى به دست قرامطه، ويران شد.

(ر. ك: مراصد الإطّلاع، ابن عبد الحقّ).

29- عامر بن عبد قيس تميمى‌

عامر بن عبد قيس تميمى بصرى عنبرى، مكنّى به ابو عبد اللّه، از اصحاب حضرت امير المؤمنين (ع) و از اكابر تابعان و ساكن بصره بود. تقوى و زهد او مشهور و در جلالت وى جاى ترديد نيست. در رجال ابن داود از او با نام يكى از «زهاد ثمانيه» سخن رفته است.

مطابق روايت تاريخ طبرى، در فتح رامهرمز و تستر (شوشتر) شركت داشته است. در عصر عثمان، هنگامى‌كه اهل امر معروف و نهى از منكر، براى آگاه كردن عثمان از اعمال و كردار فرماندارانش تصميم به ملاقات با او گرفتند، عامر را به عنوان سخنگوى جمع پيش او فرستادند. عامر، بر عثمان وارد شد و گفت: گروهى از مسلمانان، گردهم آمده و در كارهاى تو نيك نگريسته‌اند، آنان دريافته‌اند كه تو مرتكب خطاهاى بزرگى شده‌اى.

از خدا بترس و به سوى او بازگرد و از اين كارها دست بردار. عثمان گفت اين مرد را نگاه كنيد، مردم مى‌پندارند كه او قارى قرآن است و او به اينجا آمده و چنين با من سخن مى‌گويد! به خدا سوگند كه نمى‌داند خدا كجاست! عامر گفت: من نمى‌دانم خدا كجاست! عثمان گفت: آرى به خدا كه نمى‌دانى خدا كجاست! عامر گفت: به خدا مى‌دانم كه خداوند در كمين تو است! گروهى از او سعايت كردند كه از ازدواج تن مى‌زند و گوشت نمى‌خورد و در نماز جمعه حاضر نمى‌شود. احتمال دارد كه بعضى از كارهاى او جنبه‌ى سياسى و مخفى كارى داشته است. نوشته‌اند، روزى هزار ركعت يا هشتصد ركعت نماز بر خودش واجب كرده بود و پيوسته به‌جا مى‌آورد تا آن‌كه قدم‌ها و