مى‌دانيد در فخ بر سر حسين بن على 80 از موسى چه رسيد و بر سر على بن افطس حسينى 81 از قبل هارون چه آمد و در زندانش بر احمد بن على زيدى 82 و قاسم بن على حسنى 83 و بر غسّان حاضر خزاعى 84- كه پيش‌تر گرفتار آمده بود- چه گذشت.

سرانجام هارون مرد درحالى‌كه شاخ و برگ درخت نبوّت را فروچيد و نهال امامت را بركند.

و شما- خداوند به صلاحتان آرد- در (آرامش در) دين از اعمش 85 بهره‌مندتريد، چه او را ناسزا گفتند و از شريك 86 بهره‌ورتريد، زيرا او را از منصب فروگرفتند و از هشام بن حكم 87 سود برنده‌تريد، چراكه او را بترساندند و از على بن يقطين 88 نيز، زيراكه متّهمش كردند.

در صدر اسلام نيز، زيد بن صوحان عبدى 89 كشته و عثمان بن حنيف انصارى 90، عقوبت شد. كسانى چون جارية بن قدامه سعدى 91، جندب بن زهير ازدى 92، شريح بن هانى‌ء مرادى 93، مالك بن كعب ارحبى 94، معقل بن قيس رياحى 95، حارث بن اعور همدانى 96 و ابو طفيل كنانى 97، از بيم تعقيب، پنهان شدند. كسى در ميان اين بزرگان نيست مگر كه كشته شد و يا در خانه‌ى خود در خزيد و دم فروبست، سبّ وصى (امام على (ع)) را بشنيد و نهى از منكر نكرد و قاتلان اوصياء و فرزندان اوصياء را بديد و دگرگون نشد. بر شما پنهان نيست كه سختى‌ها و سرگردانى‌ها و رنج‌هايى كه بر بيشتر آنان چون جابر جعفى 98، رشيد هجرى 99، زرارة بن اعين 100، و فلان و پدر فلان رسيد، جز اين نبود مگر كه اين آزاد مردان عقيده‌مند- خداى همه‌ى آن‌ها را مشمول رحمت خود گرداند- (ائمه اطهار (ع)) را دوست مى‌داشتند و از دشمنان آنان بيزارى مى‌جستند. و همين خود بزرگ‌تر جرم از نظر بنى اميّه و بزرگ‌تر عيب بر اينان بود!

سيرى دوباره در كردار عبّاسيان‌

در باب بنى عبّاس بگو كه- سپاس خداى را تعالى- گفتنى فراوان خواهى يافت! و در كارهاى شگفتشان بنگر و بينديش كه هراندازه بخواهى پهنه‌ى نگرش و گردش گسترده است. در عهد آنان، چون (فيى‌ء) غنائم مى‌رسيد بر ديلمى و ترك تقسيم مى‌شد و به‌