پس اگر ما در واجبات و سنن، شيعيان امامانمان (ع) هستيم و سيرت آن بزرگواران را چه گوارا و چه ناگوار، دنبال مى‌كنيم، بجاست در مقاومت بر محنت‌ها و اندوه‌ها نيز، راهشان را پى‌گيريم.

بيان ستم‌هايى كه نسبت به آل محمّد (ص) رفته است‌

ميراث خاتونمان، حضرت فاطمه- درود خدا بر او و آلش باد- در روز سقيفه 1 غضب شد. و امير المؤمنين (ع) از خلافت به دور افتاد. امام حسن (ع) نهانى مسموم شد و برادرش امام حسين (ع) آشكارا به شهادت رسيد. سر زيد بن على 2 در ميدان نبرد از تن جدا شد و پيكرش در كناسه 3 به دار آويخته گرديد. دو فرزند عبد اللّه بن حسن، محمّد 4 و ابراهيم 5 به دست عيسى بن موسى عبّاسى به شهادت رسيدند. موسى بن جعفر (امام كاظم (ع) در زندان، به شهادت رسيد و على بن موسى (امام رضا (ع) به دست مأمون 6 مسموم شد.

ادريس 7 از معركه‌ى فخ 8 گريخت و در حال تنهايى روى به ديار اندلس 9 نهاد و عيسى بن زيد 10، تنهاى آواره بمرد.

يحيى بن عبد اللّه 11، بعد از مؤكّدترين امان و اطمينان و تعهّد و ضمان، به شهادت رسيد.

اين‌همه جز آن كارهاست كه يعقوب ليث، 12 با علويان طبرستان 13 كرد و غير از شهادت محمّد بن زيد 14 و حسن بن قاسم 15 داعى، به دست سامانيان 16 است. و نيز جز آن كارهايى است كه ابو ساج 17 با علويان مدينه كرد، و آن‌ها را بدون پوشش و پاكش از حجاز 18 به سامرّاء 19 آورد. و اين كار، بعد از قتل ابن عمر بن على 20 به دست قتيبة بن مسلم باهلى 21 بود، آنگاه كه او را به جرم پدرانش مؤاخذه مى‌كرد و او از بيم جان، خود را پنهان مى‌داشت، تا بتواند از زندگى خود دفاع كند و از مرگ خود پيش‌گيرى نمايد. و باز اين نه چون كار حسين بن اسماعيل مصعبى 22 است كه با يحيى بن عمر زيدى 23 كرد. و نه چون آنست كه مزاحم بن خاقان 24 با عموم علويان كوفه انجام داد.

همين كافى است كه بدانيد در قلمرو اسلام، شهرى نيست مگر در آن شهيدى مظلوم از آل ابى طالب در آن به خون خود در غلطيده و در قتل او اموى و عبّاسى، شركت نموده و