ستايش از شهيد

اكثر شرح احوال نويسان و شاعران، در وصف شهيد- چه در زندگى و چه پس از شهادت او- داد سخن داده‌اند، و از مراتب علمى و مكارم اخلاقى‌اش تمجيد كردند، كه در اينجا به چند نمونه از آنها اشاره مى‌شود.

1. حاج ميرزا حسن زنوزى خويى، استاد علامه‌اش را چنين مى‌ستايد:

«صيت فضلش همانند باران در اقطار عالم باريدن گرفت، و انوار افاضاتش همچون اشعه خورشيد در نصف النهار بتابيد. در تمام علوم استاد بود، به خصوص در عقليات و رياضيات، و هم خطى بسيار نيكو داشت. من در مشهد مقدس بسيار نزد وى تحصيل كردم. و آنقدر از افاضاتش استفاده نمودم، كه وصف نتوان كرد».[1]

2. مرحوم ميرزا محمّد بن صادق لكهنوى نيز مى‌نويسد:

«... از اعاظم علما و مشايخ نبلا و فضلا بود. و مراتب فضلش، كالشمس فى وسط السماء هويدا و آشكار است ...».[2]

3. فاضل بسطامى هم‌چنين نگاشته است:

«... او از مشاهير علماى خراسان، بل از معاريف فضلاى ايران است. در معقول و منقول و فقه و اصول، مهارت تمام و استحضار مالا كلام داشته است ... بالجمله در غالب فنون ماهر، كالسحاب الماطر و البحر الزاخر، هميشه مشغول افاضه انواع علوم و رسوم و آداب و تشويق و تربيت محصلين و طلاب بود».[3]

[1]. زنوزى خويى، رياض الجنة( مخطوط)؛ دوانى، وحيد بهبهانى، ص 210.

[2]. لكهنوى، نجوم السماء؛ مدرس رضوى، شجره طيبه، ص 405؛ دوانى، وحيد بهبهانى، ص 210.

[3]. بسطامى، فردوس التواريخ؛ مدرس، تاريخ علماء خراسان، ص 55.