سپس راهى كاظمين شد و مدت شش سال از اساتيد آن ديار استفاده كرد. پس از پايان تحصيلات مقدماتى در سن 30 سالگى به حوزه علميه نجف بازگشت و در درس استادان بزرگ آن عصر حاضر شد.[1]

اساتيد

اساتيد بزرگوار ايشان هريك ستاره‌اى درخشان در آسمان علم و تقوا به شمار مى‌روند و طبيعى است كه شاگردى سخت‌كوش چونان «بلاغى» در محضر چنين بزرگانى، قله رفيع دانش را به سهولت فتح نمايد. برخى از اساتيد ايشان عبارتند از:

1. آخوند ملا محمّد كاظم خراسانى، صاحب كفاية الاصول د. 1329 ه. ق‌

2. علامه سيد حسن صدر كاظمى، صاحب تأسيس الشيعة الكرام لفنون الاسلام د. 1354 ه. ق‌

3. علامه شيخ محمّد طه نجف، صاحب اتقان المقال فى أحوال الرجال د.

1323 ه. ق‌

4. فقيه زاهد شيخ محمّد حسن مامقانى، صاحب ذرايع الأحلام فى شرح شرايع الاسلام د. 1323 ه. ق‌

5. علّامه بزرگ محدث نورى، صاحب مستدرك الوسائل د. 1320 ه. ق‌

6. علامه حاج آقا رضا همدانى، صاحب مصباح الفقيه د. 1322 ه. ق‌

7. فقيه سترگ آقا سيد محمّد هندى، داماد مرحوم صاحب جواهر و صاحب شوارع الاعلام فى شرح شرايع الاسلام د. 1323 ه. ق‌

مرحوم علّامه بلاغى در محضر پربار اين بزرگان به آموختن فقه، اصول، حديث، رجال و ... پرداخت و از بسيارى از ايشان نيز اجازه نقل حديث دريافت نمود. سپس در سال 1326 ه. ق، براى استفاده بيشتر از اساتيد آن زمان رهسپار

[1]. تهرانى، نقباء البشر، ج 1، ص 323.