كه وى همشهرى مرحوم آيت اللّه شهيد شيخ فضل اللّه نورى و قريب العهد با وى بود و او هم از شاگردان مرحوم ميرزاى رشتى به شمار مى‌رفت و سپس به سامرا ملحق شد، احتمال بسيار مى‌رود كه مرحوم آيت اللّه شيخ عبد النبى نورى هم ابتدا در نجف چند سالى شاگردى مرحوم آيت اللّه ميرزا حبيب اللّه رشتى را كرده و سپس به سامراء رفته باشد.

مهاجرت به سامراء

مرحوم حاج شيخ، پس از فراگرفتن دانش بسيار پس از سال 1300 ه. ق به سامرا رهسپار شد و به مدت 5 سال از درسهاى آيت اللّه ميرزا محمّد حسن شيرازى بهره برد و به كمال اجتهاد در دين نايل آمد.[1] او در اين مدت، جزء شاگردان مبرز و مورد توجه مرحوم ميرزا به شمار مى‌رفت و استاد به او عناينى بسيار داشت. قضيه ذيل، مؤيد اين گفتار است.

عنايت امير مؤمنان على عليه السّلام به آن مرحوم‌

آيت اللّه حاج آقا حسن فريد محسنى اراكى از حاج ميرزا عبد الحسين محسنيان و او از آيت اللّه حاج شيخ عبد النبى نورى نقل كرده است:

هنگامى كه در سامراء مشغول تحصيل بودم، براى امرار معاش و گذران زندگى از يكى از كسبه كه از اهل سنت بود، جنس مى‌گرفتم و گاهى هم قرض مى‌كردم. و هر وقت برايم پول مى‌رسيد، به او مى‌دادم تا اينكه يك وقت به او مقروض شدم و نمى‌دانستم چقدر طلب دارد؟ روزى از جلو مغازه او مى‌گذشتم. مرا صدا زد و گفت: مى‌دانى حسابت چقدر شده است؟ شما شصت ليره بدهكار هستيد؟ گفتم: چيزى نيست، دو روز ديگر به شما مى‌دهم. پس وقتى از او گذشتم، با خود گفتم: آقا شيخ! اين‌

[1]. تهرانى، نقباء البشر، ج 3، ص 1242.