شهرى كه دار المؤمنينش خوانند و چنين اعمالى در آن انجام گيرد، مرا در اين شهر ماندن خطاست. با اصرار لاهوتى و تعهد به مجازات مجرمان، آقا به شهر مراجعت كرد. ولى، مجرمان در پناه متولى باشى- كه در قم، مرد با نفوذ و قدرتمندى به شمار مى‌رفت-، بودند و دست كسى به آنان نمى‌رسيد. لذا آيت اللّه ارباب شخصا براى او پيام داد، از او خواست تا مجرمان را تحويل مأموران حكومتى دهد. اصرار و پافشارى معظم‌له باعث شد تا مجرمان دستگير شدند، و در چهارسوق بازار به سزاى عمل خود رسيدند و حد خوردند.[1]

دفاع از حقوق مردم‌

همواره، آن مرحوم در دفاع از حقوق عامه پيشقدم بود. در جنگ جهانى اول كه قواى روس وارد ايران شده و همه‌جا را دستخوش ناامنى و چپاول كرده بودند، شهر قم نيز از اين مصيبت در رنج و آزار بود؛ به گونه‌اى كه قواى روسى به غير از غارت و چپاول اموال مردم، كار را به جايى رسانده بودند كه دست تعدى به ناموس مردم دراز كرده و امنيت را از شهر سلب نموده بودند. لذا، حاج ميرزا محمّد ارباب، بزرگ علماى قم، به همراه چندتن از محترمان شهر، به ديدن ژنرال باراتف روسى رفت؛ و با او بسيار گفتگو كرد، و از آن جمله به او فرمود:

چرا مى‌خواهيد روابط مردم ما را با خودتان خراب كنيد. مردم ما وقتى به بازار مى‌روند، مصنوعات ساخت روس را مى‌خواهند. در بين ما قميها، پارچه دبيت روسى، پوتين روسى (ارسى)، بعضى از نماهاى ساختمانها كه شيشه رنگارنگ دارد و مى‌گويند: ارسى- يعنى به شيوه روسى-، و سماور، استكان و نعلبكى روسى كه نام آنها هم روسى است مورد احترام است. قند و شكر ما را هم كه از روس مى‌آورند. شما چرا مى‌خواهيد با

[1]. عباسى، تاريخ عزادارى قم، 128؛ مجله نور علم« آيت اللّه حاج ميرزا محمّد ارباب قمى»، سال 1365، شماره 16، ص 89.