«در پايتخت، شيخ بالاترين مقام روحانيت را حائز بود. گفته مى‌شود از حيث معلومات و تبحر در علوم دينى از همه همگنانش برترى داشته و بسيار فهيم و باهوش بوده و در قدرت استدلال در ميان طبقه خود نظير نداشته، و هرروز در مساجد و مجالس درس و خانه‌اش، هزارها نفر اجتماع مى‌كردند».[1]

2. فريدون آدميت مى‌نويسد:

«متفكر مشروطه مشروعه شيخ فضل اللّه نورى بود. مجتهد طراز اول، استاد مسلم فقه و درايه كه پايه‌اش را در اجتهاد اسلامى برتر از بهبهانى و طباطبايى شناخته‌اند».[2]

3. احمد كسروى چنين نگاشته است:

«شيخ فضل اللّه مجتهد اعلم و باشكوه تهران شمرده مى‌شد».[3]

4. ناظم الاسلام كرمانى مى‌گويد:

« (شيخ) اگر چند ماهى در عتبات توقف كند، شخص اول علماء اسلام خواهد گرديد، چه هم حسن سلوك و هم مراتب علميه و هم نكات رياست را بهتر از ديگران داراست».[4]

5. و بالاخره ... يپرم خان ارمنى قاتل شيخ گفته بوده است:

«شيخ ... روحانى عاليقدرى بود و گفته او براى توده‌هاى خلق وحى منزل محسوب مى‌شد».[5]

[1]. اديب هروى، تاريخ پيدايش مشروطيت ايران، ص 136.

[2]. آدميت، ايدئولوژى نهضت مشروطيت ايران، ج 1، ص 419.

[3]. ملك زاده، تاريخ مشروطه ايران، ج 1، ص 31.

[4]. كرمانى، تاريخ بيدارى ايرانيان، ص 426

[5]. به نقل از: رائين، يپرم خان، صص 61- 62.