بزرگداشت آيينهاى دينى گرديد، و به يكى از بزرگانى كه آوازه شهرتشان كران‌تاكران گيتى را فراگرفته بود مبدل گشت».[1]

6. مرحوم علامه محدث حاج شيخ عباس قمى هم گويد:

«در شهادتش مصيبت بسيار بزرگى در خانه دل مؤمنين ايجاد گشت».[2]

7. مرحوم سيد محمّد مهدى كاظمى موسوى اصفهانى مى‌گويد:

«حاج شيخ فضل اللّه نورى، عالم كامل سعيد، و فقيه نبيه سديد، فائز درجه شهادت و حائز مرتبه علم و سعادت، از كبار علماء مجتهدين و اجلاء فقهاء و محدثين و ادباء جامعين و ناصر دين مبين بود. در تهران مدرس شهير و در ايران مرجع كبير بود».[3]

8. ميرزاى شيرازى- قدس سره- مى‌فرمود:

«مگر حاج شيخ فضل اللّه نورى در تهران نيست كه به من مراجعه مى‌كنيد؟

ميان من و شيخ فضل اللّه ضديتى نيست، ايشان خود من و نفس من است».[4]

9. مرحوم ميرزا محمّد على معلم حبيب آبادى مى‌نويسد:

«مرحوم حاج شيخ فضل اللّه از اجله علماء معقول و منقول و داراى برخى از علوم غريبه بود. وى پس از تحصيلات و مراجعت از عتبات به تهران از معاريف علماء آن شهر گرديد و مرجعيت و رياستى مهم به هم رسانيد».[5]

10. مرحوم ضياء الدين درى اصفهانى گفته است:

«معلومات شيخ منحصر و محدود به فقه و اصول تنها نبوده و قطع نظر از

[1]. امين، اعيان الشيعة، ج 8، ص 407.

[2]. قمى، الفوائد الرضوية، صص 352- 353( در آن قصيده اديب پيشاورى را در مرثيت شيخ، درج نموده است).

[3]. كاظمى، احسن الوديعة، ج 2، ص 91.

[4]. كاظمى، مقدمه خاطرات مستر همفر.

[5]. معلم حبيب آبادى، مكارم الآثار، ج 5، ص 1606.