2. علامه امينى مى‌فرمايد:

«حاج شيخ فضل اللّه نورى ... از رهبران مسلمين و پرچمداران دانش و دين بود. علم و فضل و كمال از دوران جوانيش ريزان و دانش و ايمان از دل و زبانش جريان داشت. سالها در درس ميرزاى شيرازى شركت كرد و تقريرات درس وى را به رشته تحرير درآورد، تا بعد از سال 1300 ق به تهران بازگشت و پيشواى معنوى و زعيم دينى و به بزرگداشت آيينهاى الهى و گسترش دستورات دين و برافراشتن پرچم حق و اظهار حقيقت مشغول گرديد».[1]

3. مرحوم علامه مدرس خيابانى مى‌گويد:

«حاج شيخ فضل اللّه نورى، از اكابر علماء و مجتهدين و اجلاى فقهاء و محدثين اماميه و اوائل قرن (حاضر) چهاردهم هجرات مى‌باشد. سالها در طهران حامل لواى رياست مذهبى بود. تمام اوقات او در ترويج احكام دينيه تأليفا و تدريسا مصروف و مصدر خدمات دينيه بسيارى بود».[2]

4. مرحوم علامه شيخ آقا بزرگ تهرانى مى‌نويسد:

«وى سپس به تهران رفت و در بزرگى و پيشوايى و ثروت و مكنت و جلال و عظمت به مقامى غيرقابل توصيف دست يافت. سراسر زندگيش همراه با سعادت بود و سرانجام هم ... به شهادت رسيد. ماده تاريخ شهادتش- به حروف ابجد- در اين بيت آمده است:

5. مرحوم علامه سيد محسن امين عاملى مى‌فرمايد:

«وى پس از بازگشت به تهران مشغول تدريس و اقامه نماز جماعت و

[1]. امينى، شهداء الفضيلة، ص 354.

[2]. مدرس خيابانى، ريحانة الادب، ج 4، ص 250.

[3]. دزفولى، ميرزاى شيرازى، ص 181( شماره 278 شاگردان ميرزا).