براى عبادت و نماز جمعه و جماعات به مانند زمانش تشكيل نگرديده است (و اين خود مى‌رساند كه در اثر اهتمام علامه به مساجد، مردم نيز جلب آنها گرديده و مجامع عبادى رونقى وافر گرفته بوده است) مجامعى كه هزاران تن شركت مى‌نمودند خصوصا در ليالى قدر و از شنيدن مواعظ و پندهاى او بهره‌مند مى‌شدند اينك تعطيل شده و متروك مانده است.

ج: پايدارى و استقامت او در راه اجراى قوانين اسلام‌

1. محو صوفيه‌

بدعت‌هاى صوفيه فضاى ملك و بوم ايران را مسموم ساخته بود. دراويش و خانقاه‌ها در سراسر ايران به وفور يافت مى‌شد. اما عالمى دلسوز و غيور همچون مجلسى بزرگ نمى‌توانست اين انحرافات را تحمل كند و لذا از تمام راه‌ها (چه بيان و چه نگارش) استفاده كرده و صولت و قدرت آنان را در هم شكست و حتى در مراسم تاجگذارى سلطان حسين صفوى اجازه شركت به آنان نداد. (در صورتى كه تا پيش از آن، صوفيان بودند كه تاج شاهى را بر سر شاه جديد مى‌نهادند و خطبه تاج‌گذارى را هم آنان مى‌خواندند).

2. منع باده‌گسارى و شراب‌خوارى‌

يكى ديگر از مفاسد كه در اواخر عهد صفوى دامنگير ايران شده بود، شرابخوارى بود كه اغلب مردم بدان آلوده شده بودند. علامه بزرگ مجلسى در مراسم تاجگذارى سلطان حسين صفوى پس از بستن شمشير سلطنت به كمر سلطان حسين در جواب سؤال شاه كه از او پرسيده بود: در قبال اين خدمت چه انتظارى دارى؟

بدون فوت وقت و اندكى درنگ پاسخ داد: انتظار دارم شاه مى‌خوارگى و جنگ طوايف (حيدرى و نعمتى) و كبوتربازى را با صدور فرمان ممنوع سازد.

شاه نيز با صدور فرمانى، ميگسارى را قدغن نموده و كليه باده‌فروشى‌ها منهدم گشت و تمامى سبوها و خمره‌هاى شراب شكسته شد.