3. بت‌شكنى‌

در عهد علامه مجلسى، بتى در اصفهان بود كه كفار هند پنهانى آن را مى‌پرستيدند. خبر به علامه رسيد و بدون تأمل فرمان درهم شكستن آن را صادر نمود. بت‌پرستان هند حاضر به پرداخت مبالغ هنگفتى به شاه ايران گشتند تا اجازه دهد بت مزبور سالم مانده و آن را به هندوستان ببرند، اما با مساعى علامه، شاه سليمان نپذيرفته و بت، شكسته شد. خادمى كه مراقب و ملازم آن بت بود ريسمانى به گردن خويش آويخته و انتحار نمود.

خاتون آبادى در وقايع السنين، ص 641 آن را به سال 1098 ق نگاشته است.

4. سفرى از علامه مجلسى‌

ميرزا محمّد تنكابنى در قصص العلماء، ص 208 مى‌نويسد:

روزى علامه در مجلس يكى از اعيان شنيد شخصى از فقهاى كربلا مى‌گويد: شراب پاك است. مجلسى فرمود: غلط كرده. شراب نجس است. سپس از مجلس برخاست و بر مركب خود سوار شد و به كربلا مسافرت نمود، اول به خانه آن فقيه رفت و گفت: من در اين خصوص تراغيبت نمودم، براى آنكه مردم، در خوردن شراب جرأت پيدا نكنند، اينك به عذرخواهى از تو به اينجا آمده‌ام، آنگاه به زيارت امام حسين عليه السّلام مشرف شده و پس از آن به ايران بازگشت.[1]

د: حفظ سنن ائمه اطهار

1. صاحب روضات از سيد نعمت اللّه جزائرى در شرح تهذيب نقل مى‌كند كه:

[1]. اين تواضع، حاكى از تعصب دينى، منع از اشاعه فحشا و دورى از غيبت آن بزرگوار، ولو به قيمت يك مسافرت طولانى است.