او براى طلاب و فقيران مايه سكون و آرامش بود. زمانى كه به چيزى احتياج داشتند، يا به خود او مراجعه مى‌كردند يا از يكديگر وام مى‌گرفتند و وعده بازپرداخت را هنگام تقسيم قرار مى‌دادند. در نزد او نيازمندان تفاوتى با يكديگر نداشتند، و به همگان يكسان مى‌بخشيد.[1]

ج: اهتمام به زيارت‌

مرجع فقيد شيعه به زيارت مشاهد مشرفه ائمه اطهار عليهم السّلام بسيار علاقه‌مند بود.

وى در مدت اقامت 50 ساله‌اش هر روز به زيارت امير المؤمنين عليه السّلام و بسيار به زيارت امام حسين عليه السّلام ملتزم بود، و غالبا پياده به كربلا مشرف مى‌شد. حتى 40 شب جمعه، پشت‌سرهم با پاى پياده از نجف به كربلا مشرف شد،[2] و در سنين 85 سالگى بود كه به عشق زيارت حريم پاك امام هشتم عليه السّلام رنج سفر را بر خويش خريد و عازم ايران شد.

د: احترام به فرزندان پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم‌

آيت اللّه مامقانى به سادات بسيار علاقه‌مند بود، و به اندازه‌اى به آنان خدمت مى‌كرد، كه گويى يكى از خدام ايشان است. در هيچ مجلسى مقدم برآنان وارد نمى‌شد، مگر آنكه اصرار بسيار مى‌كردند و بااين‌حال با شرمندگى و خجالت وارد مى‌شد. وى كسى را گماشته بود كه از احوال بعضى از خانواده‌هاى سادات خبر بگيرد، و نيازهاى آنان را برطرف كند. علامه امين عاملى مى‌نويسد:

وقتى آن طلبه واسطه تصميم مسافرت به شهرش را گرفت، استاد ما اين وظيفه را بر دوش من نهاد.[3]

[1]. مامقانى، مخزن المعانى، ص 237.

[2]. مهدى پور، اجساد جاويدان، ص 275.

[3]. امين، اعيان الشيعة، ج 5، ص 151.