خود را با غذاهاى مقوى تقويت نمى‌كنيد؟ شما كه براى خود نيستيد بلكه جهان تشيع بايد از شما بهره ببرد.

ايشان فرمودند: جناب آخوند! همين مقدار را هم نمى‌توانم در دادگاه عدل الهى پاسخ دهم.[1]

او در مصرف وجوهات بسيار سخت مى‌گرفت، و از سادات بينه‌اى بر اثبات سيادتشان مى‌طلبيد. اگر سادات براى ادعايشان بينه‌اى اقامه مى‌كردند بهترين عطا را در حق ايشان مى‌كرد، وگرنه از پرداخت وجوهات به كسانى كه فقرشان يا نسب ايشان ثابت نشده بود خوددارى مى‌كرد، و بر سر آنان فرياد مى‌زد و مى‌گفت: پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلّم درباره خمس، زكات و صدقات دستور به بررسى و طلب شاهد و بينه داده است. لذا، از دست جاهلان صدمه‌هاى بسيارى را تحمل كرد و اهانتها شنيد، اما تحمل آنها از صرف وجوهات در غير محل خويش برايش آسانتر بود.[2]

وى دنيا را به هيچ انگاشت، براى آن به اندازه بال مگسى ارزش قائل نشد، تنها بر خداوند تكيه كرد، و خدا هم او را به مقامات عالى دنيا رسانيد؛ «و ما توفيقى الا باللّه عليه توكلت و اليه انيب».[3]

ب: عطوفت و مهربانى‌

آن مرجع بزرگ برتمامى مردم پدرى مهربان و پشت و پناهى استوار بود. وى بجز تقسيمى كه در هر سال بيش از 7 بار بر طلاب، سادات و فقرا مى‌كرد و اين در حالى بود كه مراجع ديگر در سال 2 يا 3 مرتبه تقسيم مى‌كردند بر بيماران، مسافران، قرضداران، در راه ماندگان، بازماندگان اموات، جوانانى كه قصد ازدواج داشتند و ديگران، عطاى فراوان مى‌نمود، و نيازهايشان را برآورده مى‌كرد. وجود

[1]. حشمت الواعظين قمى، بلوغ الامانى فى حياة الايروانى، ص 222.

[2]. مامقانى، مخزن المعانى، ص 236.

[3]. همان، ص 238.