1. در حجيت اخبار، ما مقلد محقق حلى هستيم كه مى‌فرمايد: رواياتى را كه اصحاب پذيرفته‌اند (و موردقبول آنان است) مى‌پذيريم، (اگرچه ضعف سند داشته باشند) و آنچه را رد كرده‌اند ما هم رد مى‌كنيم. مدار در حجيت خبر، وثوق به صدور است.

2. روزى مرحوم حاج شيخ على قمى به استاد گفت: اين حديث در مستدرك الوسائل موجود است و استاد فرمود: اين يك پول نمى‌ارزد.

3. روزى در حضور او از فقه الرضا سخن به ميان آمد. ايشان فرمود: هنگامى كه امام رضا عليه السّلام به نيشابور آمد و حديث سلسلة الذهب را فرمود، هزاران نفر از مردم آن را نوشتند. اگر فقه الرضا هم از احاديث امام عليه السّلام بود، امرش مخفى نمى‌ماند و صدها سال پس از وفات امام عليه السّلام پديدار نمى‌شد.

4. اگر ضدى كه مأمور است به مضيّق و ضدّ آن، از عبادات موسع باشد و مكلف آن را انجام دهد، اين عبادت صحيح است، اما به خاطر تأخير در مضيق، گناه كرده است.

5. منجزات مريض- با عدم تهمت- از اصل‌تر كه خارج مى‌شود، نه از ثلث.

6. كيل و وزن در اندازه‌كر، نزديك هم هستند (و اختلاف زيادى ندارند).

7. امتزاج در تطهير آب نجس، شرط است. و مجرد اتصال آب نجس با آب كثير يا جارى، كفايت نمى‌كند.

8. اگر كسى در شهرى بدون قصد توطن به مدت طولانى بماند- مانند طلاب حوزه‌هاى علميه- مشكل است برآنان حكم مسافر بار شود.

9. اگرچه او شهرت را حجت نمى‌دانست، اما همواره با قول مشهور موافق بود.

10. او در مسافت ملفّقه، رجوع در شب را شرط نمى‌دانست و مى‌گفت روايات، صريح در اين مطلب هستند و كسى كه قول به غير آن را برگزيند، كج سليقه و كژانديش است.