درگذشت‌

محقق همدانى پس از گذشت 70 سال از عمر مباركش، به بيمارى سل مبتلا شد. وى براى تغيير آب و هوا، استراحت و درمان به سامرا مسافرت كرد، اما درمان سودى نبخشيد، صبح روز يك‌شنبه 28 صفر الخير 1322 ه. ق، مرغ روحش به شاخسار جنان پرواز كرد، و جان‌به‌جان آفرين تسليم نمود.

پيكر پاكش را پس از تشييع، مقابل قبر شريف حكيمه خاتون، پايين پاى امامين عسكريين عليه السّلام در رواق شرقى حرم به خاك سپردند.[1]

بازماندگان‌

از فقيه همدانى، يك پسر و چهار دختر برجاى ماند. فرزندش شيخ محمّد از طلاب نجف بود كه به ساعت‌سازى روى آورد و از سلك روحانيت بيرون رفت، اما دامادهاى معظم‌له عبارتند از:[2]

1. آيت اللّه ميرزا نجم الدين جعفر عسكرى تهرانى، صاحب كتاب مقام على عند الخلفا و الوضوء فى الكتاب و السنة (1313- 1395 ه. ق).

2. آيت اللّه حاج شيخ على همدانى، كه برادرزاده او و مانند استادش در علم،؟؟ و تقوا بود. وى از شاگردان آيات عظام سيد حسين كوه كمرى و آخوند خراسانى بود و در ربيع الاول 1339 ه. ق درگذشت. حاشيه مكاسب، حاشيه رسائل و كتاب صلوة ز آثار ايشان است. آيت اللّه مرعشى نجفى از ايشان اجازه روايت داشت.[3]

آيت اللّه حاج شيخ محمّد فاضل قاينى نجفى (1305- 1405 ق) نويسنده كتاب‌

[1]. تهرانى، نقباء البشر، ج 2، ص 777.

[2]. همان كتاب، ص 778.

[3]. مرعشى نجفى، الاجازة الكبيرة 108- 109.