ادعيه قرآن (به همراه ترجمه بخشى از عدة الداعى ابن فهد حلى).

2. آيت اللّه حاج ميرزا احمد آشتيانى (1395- 1300 ه. ق): از شاگردان پدرش، ميرزاى نائينى و آقا ضياء عراقى بود. وى در تهران شهرتى بسيار داشت و به احاطه بر تفسير، حديث، فقه، اصول، كلام، فلسفه، رياضيات، خط، طب، شعر و ادب معروف بود و 62 كتاب و رساله از خود برجاى گذاشت كه 27 عنوان آن به چاپ رسيده است، كه از جمله آنهاست: قول ثابت، نامه رهبران، مناسك حج، طرائف الحكم، مقالات احمديه، لوامع الحقائق، چهارده رساله فارسى و چهار رساله عرفانى و فلسفى (به كوشش آيت اللّه رضا استادى)، سرمايه سعادت، تجويد و قرائت.

وى در 14 جمادى الثانى 1395 ه. ق (دوم تيرماه 1354 ه. ش) درگذشت و در حرم حضرت عبد العظيم حسنى مدفون شد.[1]

شرح‌حال ايشان در خور رساله‌اى مستقل است، كه آيت اللّه استادى در مقدمه چهارده رساله و مقدمه فهرست نسخه‌هاى خطى كتابخانه مدرسه مروى، بدان پرداخته است. همچنين جزوه مستقلى در همين موضوع به چاپ رسيده است.

فرزند برومندش، مرحوم آيت اللّه حاج شيخ محمّد باقر آشتيانى (1323- 1404 ه. ق) يكى از علماى بزرگ تهران و از شاگردان آيات عظام: ميرزاى نائينى، آقا ضياء الدين عراقى، آقا سيد ابو الحسن اصفهانى و ميرزا ابو الحسن مشكينى بود كه تأليفات متعددى از او برجاى مانده است. ايشان متولى مدرسه مروى و مدرس بزرگ فقه، اصول و معقول در تهران بود و شاگردان بسيارى را پرورش داد. امام خمينى (ره) در بخشى از پيام تسليت خود فرمودند:

«إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‌. خبر تأسف و تأثرآور رحلت عالم متقى، مهذب و فقيه ارزشمند و متعهد حضرت حجة الاسلام و المسلمين آقاى حاج ميرزا

[1]. رازى، اختران فروزان، صص 180- 182.