2. منظومه در علم صرف، به نام قلائد الدرر فى نظم اللؤلؤ المنتثر، اين اثر شش هزار بيت بوده كه در 14 سالگى مطالب شافيه ابن حاجب را همراه با تحقيقات دقيق و عميق خود به رشته نظم درآورده است.[1][2]

3.منظومه در علم نحو كه شرح الفيه ابن مالك تا باب «حال» مى‌باشد.

4. منظومه در علم منطق به نام مرقاة الانظار و مرآة الافكار.[3]

5. منظومه در علم اصول فقه.

6. الرسالة العشقية. اين كتاب شرح يك مسئله عشقى عرفانى و تأليف تام، لطيف، بكر و بديع بوده كه پيش از شاگردى نزد عرفا و حكماى تهران، آن را نگاشته و هم‌اكنون نسخه آن به خط عبرت نائينى موجود است.[4]

ب: تأليفات جوانى‌

7. ديوان اشعار: ميرزا ابوالفضل تهرانى، خداوندگار سخن، پروردگار شعر و ادب و آموزگار نظم عرب و عجم بود. ديوان شعر او، دريايى از معانى ابكار و مضامين و اشعار آبدار است و به حق، همچون ستاره‌اى درخشان در دواوين شعر شيعه مى‌درخشد. او با اينكه شعر را سرگرمى خود مى‌داند و به آن نمى‌بالد و آن را سرمايه قيمتى و مايه عز و افتخار نمى‌شمارد، اما ديوان او بيننده را به شگفتى وا مى‌دارد و اين سؤال را در پيش روى او مى‌آورد كه آيا اين اشعار، گفتار يك جوان‌

[1]. همان كتاب، ج 17، ص 62.

[2] انصارى قمى، ناصر الدين، اختران فقاهت بررسى زندگى علمى و سياسى گروهى از علماى سده اخير، 2جلد، دليل ما - قم، چاپ: دوم، 1387.

[3]. همان كتاب، ج 20، ص 312.

[4]. محدث ارموى، مقدمه ديوان الطهرانى، لد.