آقا سيد محمّد جمارانى هم گفت:

ميرزا طاهر تنكابنى به جامعيت علمى هيچ‌يك از علماى معاصرش، بجز ميرزا ابوالفضل تهرانى، اذعان نداشت و تنها جامعيت و تبحر علمى علامه تهرانى را مى‌ستود.[1]

4. عالم جليل و فاضل نبيل شيخ آقا بزرگ ساوجى تهرانى. او ديوان ميرزا را مرتب و مدون نمود و به خط خوش خود نگاشت.

تأليفات‌

از آن عالم بزرگ، در فنون گوناگون تأليفاتى برجاى مانده كه هريك شاهد صدق اوج فضل و بلندى علم و دانش او است.

به راستى عالمى بدين سن كوتاه، چگونه توانست اين همه تأليفات از خود به يادگار گذارد كه تا جهان علم باقى است نام آنها در رديف كتب برجسته علمى عالم شيعه خواهد درخشيد؟ اين نبود، مگر به خاطر نبوغ و استعداد شگرف و خارق‌العاده او. ما در اينجا تأليفات وى را به دو دسته پيش از بلوغ و آغاز جوانى و دوران جوانى تقسيم مى‌نماييم و آنها را ذكر مى‌كنيم:

الف: تأليفات پيش از بلوغ (اوايل جوانى)

1. صدح الحمامة فى احوال والدى العلامه.[2] اين كتاب شرح‌حال مفصل پدر بزرگوارش آيت اللّه ميرزا ابو القاسم كلانترى تهرانى و به سبك مقامات حريرى- از نظر روش و اسلوب بود، كه با تقريظ منظوم علامه شيخ محمود معرب تهرانى به چاپ رسيد. برخى از آن ابيات چنين است:

[1]. همان جا، ص سا.

[2]. تهرانى، الذريعه، ج 15، ص 27.