عجم تهرانى است كه چنين به عربى فصيح و شعر مليح سروده است؟ هنگامى كه علامه اديب سيد ابراهيم طباطبائى بحر العلوم، شاعر بزرگ نجف، مطلع شعر او را شنيد كه سرود:

از روى شگفتى و ناتوانى، برخاست و نشست و گفت: اين صنم، سزاوار است كه انسان برايش سجده كند؛ همان‌گونه كه سزاست براى اين بيت، انسان سجده نمايد.[1]

شاعر بزرگ عراق سيد حيدر حلى، از هماوردى و رقابت با او ناتوان شد و شعرى در مدحش سرود.[2]

هركس از شعراى عرب و عجم شعر او را ديد، بى‌اختيار زبان به مدح و ثنايش گشود و در مديحش اشعار فراوان سرود، كه اين مقاله كوتاه گنجايش ذكر آنها را ندارد.[3]

اين كتاب، از روى نسخه‌اى كه به خط زيباى شيخ آقا بزرگ ساوجى نگاشته شده بود، به اهتمام فقيد علم مرحوم استاد سيد جلال الدين محدث ارموى (ره)، در سال 1369 ه. ق، در 406 صفحه همراه با مقدمه‌اى طولانى و خواندنى به چاپ رسيد.[4]

8. شفاء الصدور فى شرح زيارة العاشور. اين كتاب ارزنده و گرانسنگ، بهترين، برترين و كاملترين شرح زيارت عاشورا بوده و گواه روشنى بر اوج مقام علمى مؤلف‌

[1]. همان، سط.

[2]. حلى، ديوان شعر، ص 203؛ محدث ارموى، مقدمه ديوان الطهرانى، سب- سج.

[3]. محدث ارموى، مقدمه ديوان الطهرانى، سب. عو.

[4]. تهرانى، الذريعه، ج 9، ص 47.