و شيخ انصارى.

3. حاج سيد محمّد صادق طباطبائى تهرانى (د. 1300 ه ق)، نوه سيد مجاهد و شاگرد صاحب فصول.

4. آقا محمّد رضا صهباى قمشه‌اى (د. محرم 1306 ه ق)، صاحب ديوان شعر و فرق بين اسماء ذات و صفات.

5. ميرزا سيد ابوالحسن طباطبائى جلوه زواره‌اى (د. 1313 ه. ق) صاحب حاشيه بر اسفار.

6. آيت اللّه ميرزا حبيب اللّه رشتى (د. جمادى الثانى 1312 ه. ق)، صاحب بدايع الاصول و كتاب قضا و شهادات.

7. آيت اللّه ميرزا محمّد حسن حسينى شيرازى (1230- 1312 ه. ق)، رهبر نهضت ضداستعمارى تحريم تنباكو.

8. خاتم المحدثين حاج ميرزا حسين نورى (1254- 1320 ه ق)، صاحب مستدرك الوسائل و نجم الثاقب.

بازگشت به ايران‌

عبرت نائينى مى‌نويسد:

حاج ميرزا ابوالفضل در اواخر سال 1309 ه. ق، بر حسب خواهش جمعى از دوستان رهسپار تهران شد و در اواسط محرم 1310 ه. ق به زادگاهش وارد و مشغول تدريس علوم گوناگون، حكومت شرعيه، اقامه جماعت و انشاء مواعظ گرديد و چون خبر ورود وى به گوش ناصر الدين شاه رسيد به صدور دست‌خط، كليه امورات مدرسه جديد البناى ناصرى را به وى مفوض داشت و آن بزرگوار، بقيه تعميرات مدرسه را در همان سال صدور دستخط 1313 ه ق، به اتمام رسانيد و تا آخر عمر در آن مدرسه و مسجد اشتغال به تدريس علوم و اقامه جماعت و نشر مواعظ و حكم داشت و تندنويسان صورت منابر وى را مى‌نوشتند و براى خود ذخيره مى‌كردند