مستقيمه بود و دوستى تام و تمام نسبت به خاندان پاك پيامبر اكرم داشت و نزد علماى ملت و امناى دولت و عموم مردم افتخار و اعتبار فراوان داشت و ساليان فراوان تدريس مدرسه مباركه ناصريه و امامت جماعت و وعظ و ارشاد آن مكان مبارك بدو مفرض بود ....[1]

علامه رجالى ميرزا محمّد على مدرس خيابانى هم مى‌نويسد:

حاج ميرزا ابوالفضل، عالمى است فاضل كامل، اديب اريب، شاعر ماهر، فقيه اصولى، حكيم كلامى، رياضى رجالى كه از تواريخ و سير و تراجم احوال علما نيز باخبر و مستحضر و بسيار نيكومحضر بوده ....[2]

سفر حج‌

ميرزا ابوالفضل تهرانى در سال 1306 ه. ق، به همراه حاج سيد محمّد صراف تهرانى رهسپار حج بيت اللّه الحرام شد، و پس از اداى فريضه حج بار ديگر به سامراء بازگشت و چند سالى از درس ميرزاى شيرازى بهره برد، اما پس از آنكه توقف بيش از آن را به حال خود پرفايده نديد، رهسپار ايران شد.[3]

استادان‌

از آنچه گفته شد برمى‌آيد كه استادان آن مرد بزرگ به ترتيب تحصيل عبارتند از آيات عظام:

1. حاج ميرزا ابوالقاسم كلانترى نورى تهرانى (1236- 1292 ه ق)، صاحب مطارح الانظار.

2. حاج شيخ عبد الرحيم نهاوندى (د. 1304 ه. ق)، از شاگردان صاحب جواهر

[1]. سپهر، ناسخ التواريخ امام سجاد.

[2]. مدرس خيابانى، ريحانة الادب، ج 3، ص 373.

[3]. عبرت نائينى، تذكرة مدينة الادب، محدث ارموى، مقدمه ديوان. ص ل.