علما و فقها به مجلس درسش در مدرسه مروى حاضر مى‌شدند و از دانش گسترده‌اش بهره‌مند بودند، كه از آن جمله است: ميرزا ابوالفضل كلانترى تهرانى، ملا حبيب اللّه كاشانى، شيخ فضل اللّه نورى، شيخ عبد النبى نورى، سيد حسين صدر الحفاظ قمى، شيخ حسنعلى تهرانى و شيخ محمّد صادق تهرانى بلور.[1]

او در اواخر عمر، نابينا شد و در همان روز كه به دنيا آمده بود، سوم ربيع الثانى 1292 ه ق در 56 سالگى درگذشت. وى در مقبره شيخ ابو الفتوح رازى، در حرم امامزاده واجب التعظيم حضرت عبد العظيم عليه السّلام به خاك سپرده شد.[2] فرزندش در رثاى وى، قصيده‌اى بلند به عربى سرود.[3]

مشهورترين كتابش مطارح الانظار است كه برگرفته از درس اصول- مباحث الفاظ- شيخ انصارى است. موضوعات اين كتاب عبارتند از: صحيح و اعم، اجتماع امر و نهى، إجزاء، مقدمه واجب، ضدّ، مشتق، عام و خاص، مجمل و مبين، مطلق و مقيد، مفهوم و منطوق، حسن و قبح عقلى و شرعى، اجتهاد و تقليد.[4] او به جز اينها، تقريرات درس اصول عمليه شيخ انصارى را نيز نگاشت، كه به چاپ نرسيده است. او در موضوعات فقهى هم كتاب‌هاى فراوان در: طهارت، نماز، خلل، نماز مسافر، زكات، غصب، وقف، لقطه، رهن، احياى موات، اجاره، قضا و شهادات نگاشت، كه آنها هم به چاپ نرسيده است‌[5]، و رساله‌اى هم در ارث‌[6] و تقريرات درس اصول شيخ جعفر كرمانشاهى‌[7] نگاشته است.[8]

[1]. شريف رازى، اختران فروزان رى و تهران، ص 221.

[2]. تهرانى، كرام البررة، ص 60.

[3]. نامه دانشوران، ج 2، 365- 368؛ ديوان الطهرانى، ص 146- 154.

[4]. مدرس خيابانى، ريحانة الادب، ج 3، ص 373؛ موسوعه مؤلفى الامامية، ج 2، ص 590.

[5]. تهرانى، كرام البررة، ج 1، ص 61.

[6]. نسخه خطى كتابخانه مدرسه شهيد مطهرى( سپهسالار)، شماره 2426.

[7]. نسخه خطى كتابخانه مجلس شوراى اسلامى، شماره 537 و 226.

[8]. گروه نويسندگان، اثرآفرينان، ج 5، ص 45؛ زركلى، الاعلام، ج 6، ص 18- 19؛ محدث قمى، الكنى و الالقاب، ج 1، ص 138؛ واعظ كجورى، جنة النعيم، ص 529- 530؛ محدث ارموى، مقدمه ديوان الطهرانى، ص فب- فط؛ امين عاملى، اعيان الشيعة، ج 2، ص 413- 414.