كه من در حسينيه لكهنو مشغول خواندن مصيبت بودم، وى داخل حسينيه شده بود ولى من از ورودش بى‌اطلاع بودم. ناگاه شنيدم از اطراف صدا مى‌زنند: ساكت، ساكت. همين كه متوجه شدم، ديدم مير حامد حسين غش كرده و نقش بر زمين شده است».[1]

غيرت دينى‌

مير حامد حسين، نماد غيرت و مظهر حميت بود. تمام نوشته‌هايش در راه حمايت از دين و مذهب بود، و از هر فرصتى براى دفاع از تشيع و مكتب اهل بيت عليهم السّلام بهره مى‌برد. آيت اللّه مرعشى نجفى در اين‌باره فرمود:

«روزى مير حامد حسين در لكهنو، در ملجس فاتحه‌اى شركت كرد كه قارى قرآن، برخى از كلمات قرآن را نادرست مى‌خواند. گروهى از اهل تسنن كه در آن مجلس حضور داشتند، زبان به طعن شيعه گشودند و گفتند: شيعه‌ها اهميتى به قرائت قرآن نمى‌دهند. همين كه مير حامد حسين اين سخن را شنيد، دستور داد تا قلم، كاعذ و دوات آوردند، آنگاه غلطهاى خلفاى سه گانه ابوبكر، عمر و عثمان در قرائت قرآن را از كتب اهل سنت با تعيين مدارك نوشت و به خادم خود داد و فرمود: فورا مى‌روى اين مطالب را چاپ مى‌كنى و در مجلس مى‌نشينى و هر سنى كه از مجلس خارج مى‌شود، يكى از اين ورقه‌ها را به او مى‌دهى.[2]

اين ماجرا، نشانگر كثرت ضبط، حفظ و غيرت مير حامد حسين است.

تأكيد بر عزت مسلمانان‌

مير حامد حسين، كه عمرى در راه اعلاى كلمه حق و برافراشتن پرچم دين‌

[1]. تهرانى. نقباء البشر، ج 1، صص 349- 350؛ شريف رازى، گنجينه دانشمندان، ج 7 ص 24.

[2]. شريف رازى، گنجينه دانشمندان، ج 7، ص 24.