استنساخ كتاب را براى آن عالم نوشت و از او سپاسگزارى كرد. وقتى نامه‌اش به دست آن عالم رسيد، از بلندهمتى، اراده شگرف و صبر و تحمل او در شهر غربت، و آنهمه خدمت و ذلت- خدمتگزارى به آن عالم سنى- تعجب كرد، و از غصه كتاب مذكور سكته كرد و مرد.[1]

مير حامد حسين براى تأليف اين كتاب، رنج سفر به كشورهاى دور و نزديك را برخود هموار كرد و به عراق، حجاز، مصر و شهرهاى هندوستان رفت، هزاران جلد كتاب چاپى و خطى فراهم آورد- كه بدان اشاره مى‌كنيم-، آنها را به دقت مطالعه كرد و نقاط حساس و مورد نياز خود را مشخص ساخت و علامت گذاشت.

از علامه امينى نقل شده است:

«من در سفرم به هند، براى يادداشت بردارى كتاب الغدير، به كتابخانه مير حامد حسين رفتم. هركتابى را كه برداشتم، ديدم مير حامد حسين تمام نقاط حساس و خواندنى آن را در ابتداى كتاب با ذكر صفحه مشخص كرده است».

عشق به اهل‌بيت عليهم السّلام‌

مدافع بزرگ حريم ولايت و مرزبان بيدار منصب امامت آيت اللّه مير حامد حسين، عاشق و شيفته امامان معصوم عليهم السّلام و آبا و اجداد طاهرش بود. او تاب شنيدن مصايب آنان را نداشت؛ به طورى كه با استماع مصيبت ايشان، بيهوش مى‌شد. آيت اللّه ميرزا محمّد عسكرى تهرانى، صاحب مستدرك البحار، از سيد حسين خطيب يزدى نقل كرد:

«من شنيده بودم مير حامد حسين، طاقت شنيدن مصيبت ائمه اطهار عليهم السّلام- و بويژه امام حسين عليه السّلام- را ندارد. لذا در مجلسى كه او حضور داشت، از خواندن مصايب شديد خوددارى مى‌كردم. تصادفا، در يكى از روزها

[1]. شريف رازى، گنجينه دانشمندان، ج 7، صص 26- 27.