5. علّامه بزرگ و دانشمند سترگ، شيخ عباس قمى، در حقش مى‌فرمايد:

عالم نبيل و معظم جليل شيخ الفقهاء و المجتهدين عالم ربانى و زنده جاودانى حاجى ملاعلى كنى تهرانى، محقق مدقق صاحب تأليفات نافعة فائقه است ... جلالت شأن و علو مرتبه آن عالى‌مقام زياده از آن است، كه در اين مختصرات بگنجد ...».[1]

6. علّامه فقيد مرحوم شيخ محمّد حرز الدين نجفى درباره او مى‌نويسد:

«علّامه معروف و فقيه موصوف، محقق ثقه عدل كه در زهد و ورع و تقوى و عبادت كم‌نظير بود و به مرتبه والايى دست يافته بود ...».[2]

اين مطلب بسيار جلب‌توجه مى‌نمايد كه مرحوم حاجى با آنكه در ثروت و مظاهر مادى گوى سبقت را از ديگران ربوده بود و برتر از دولتمندان و اعيان و اشراف شمرده مى‌شد، اما با اين‌همه مرحوم حرز الدين وى را به زهد، ورع، تقوا و اعراض از دنيا ستوده است.

اين، نشانگر آن است كه اگر احيانا علماى شيعه درصدد گردآورى مال و ثروت برآمدند، هرگز بدانها دل نبستند و تنها آنها را براى جلب خشنودى خدا، يارى بيچارگان و نيازمندان و سرپرستى بيماران، يتيمان و از كارافتادگان به كار مى‌بستند.

7. علامه ميرزا محمّد على مدرس خيابانى چنين مى‌نويسد:

«از اكابر علماى اماميه اوايل قرن چهاردهم هجرت، كه فقيه اصولى رجالى و بسيار جليل القدر و محقق مدقق بوده و ... در لغت و فقه و اصول و حديث و رجال و تفسير و اكثر علوم متداوله متبحر و ... مرجع استفاده اكابر و فحول بوده ...».[3]

[1]. قمى، فوائد الرضوية، ص 298.

[2]. حرز الدين نجفى، معارف الرجال، ج 2، ص 112.

[3]. مدرس خيابانى، ريحانة الادب، ج 3، ص 392.