توليت پاسخ داد: اين آقا، چوپان گوسفندان من است. من براى شكايت و طرح دعوا، بدينجا آمده‌ام.

آقا فرمود: من تا حالا خيال مى‌كردم كه براى احوالپرسى اينجا آمده‌ايد.

حال كه براى طرح دعوا و قضاوت من آمده‌ايد، بايد در يك مجلس بنشينيد.

يا شما برويد و كنار ايشان بنشينيد، يا آن آقا بيايد كنار دست شما، در بالاى مجلس، بنشيند.

توليت كه اين سخن را شنيد، دلش راضى نشد و از اقامه دعوا منصرف شد.

تجليل از علماى معاصر

يكى از علماى معاصر آيت اللّه حاج سيد جواد، آيت اللّه شيخ محمّد حسن نادى قمى است. اين دو بزرگوار در پاره‌اى از فتاوا، با يكديگر اختلاف داشتند. به همين دليل، عامه مردم نيز كه مقلد و پيرو آقاى حاج سيد جواد بودند، به آيت اللّه نادى قمى كم‌اعتنايى مى‌كردند.

روزى، آقا سيد جواد مطلع مى‌شود كه در خيابان چهارمردان قم، تعزيه و شبيه‌خوانى از ناحيه خاندان اتابك، به مياندارى نائب حسين، كباده‌كش اتابك، برقرار بوده و جناب شيخ كه از آن حدود مى‌گذشته است، اعمالشان را نپسنديده و روى احساس وظيفه و نهى‌ازمنكر، از ادامه كار منعشان كرده بود؛ اما مردم به خاطر ناهماهنگى او با مرجعشان، به گفته‌اش اهميتى ندادند. آقا به مجرد شنيدن خبر بى‌اعتنايى به شيخ محمّد حسن، نائب حسين را مى‌طلبد و با عصبانيت به او مى‌گويد:

«شما خيال مى‌كنيد ما با جناب آقا شيخ محمّد حسن، سر ارث پدر اختلاف داريم.

هرچه زودتر برويد و از او معذرت بخواهيد و رضايت ايشان را جلب كنيد، وگرنه به مردم قم مى‌گويم اربابت را (اتابك اعظم) با خانواده‌اش از شهر بيرون كنند و تا چند فرسخى هم آنها را دنبال نمايند». و همين‌طور هم شد «كه رفتند و از