وعظش در تنبيه اهل غفلت به منزله تازيانه ...»[1]

تفسير فارسى سوره يوسف از تأليفهاى مهم ايشان است.[2]

رياست و بزرگى ايشان بحدى بود كه دانشمندى همچون سيد عبد اللّه جزائرى شوشترى به دستور ايشان شرحى بر النخبة الوجيزه- تأليف ملا محسن فيض كاشانى- به نام التحفة السنية نگاشت.[3]

تحصيلات‌

مرحوم حاج شيخ، هنگامى كه بيش از 10 سال داشت، به همراه پدر براى فراگيرى علوم آل محمّد عليهم السّلام، رهسپار حوزه قديمى و بلندپايه نجف اشرف‌[4] شد.

در آنجا، همراه با دوست و يار مهربانش علامه شيخ محمّد حسن آل ياسين، در حوزه درسى عالم فرزانه، مرحوم شيخ اسماعيل كاظمى، فرزند شيخ اسد اللّه صاحب مقابيس،[5] حاضر شد و شرح مختصر الاصول‌[6] را از وى فراگرفت. در همان زمان، نزد مرحوم علامه شيخ عبد النبى كاظمى به تحصيل علم معانى و بيان پرداخت. سپس در سال 1246 ه. ق، در 16 سالگى، براى فرار از بيمارى طاعون همراه آل ياسين به شوشتر آمد. پس از چندى، براى استفاده از محضر درس صاحب فصول و شريف العلما و صاحب ضوابط به كربلا رفت.

[1]. جزائرى، تذكره شوشتر، فصل 32، ص 166.

[2]. تهرانى، الذريعة، ج 4، ص 345؛ شفيعى، مفسران شيعه، ص 169؛ نسخه خطى آن نزد مرحوم علامه شوشترى، صاحب« قاموس الرجال» موجو است.

[3]. جزائرى، تذكره شوشتر، ص 167.

[4]. فاضل محترم جناب آقاى عبد الحسين طالعى اولين مسافرت علامه شوشترى را به نجف، در هنگام رياست علمى شيخ انصارى بر حوزه علميه نجف دانسته است. ر. ك: طالعى، مقدمه مواعظ، ص 13.

[5]. آل محبوبه، ماضى النجف و حاضرها، ج 3، ص 531.

[6]. ابن ابى بكر مصرى حاجبى عثمان بن عمر( د. 646 ه ق)، نويسنده مختصر الاصول؛ و عبد الرحمن، ابن ركن الدين ايجى شافعى عضدى، صاحب شرح مختصر الاصول است.