نگاشت.[1] سپس در سال 1226 ه. ق، نوشتار خويش را با نسخه اصل كه به خط صاحب رياض بود مقابله و تصحيح كرد. اين خود بيانگر كمال علاقه، ملاطفت و صميميت استاد با شاگردش است.

تاريخ وفات شيخ حسين بدرستى معلوم نيست؛ امّا، به احتمال قوى بايد پس از سال 1240 ه. ق در كربلا وفات يافته باشد.[2]

در شوشتر، مسجدى به نام «مسجد حسين» جنب بقعه شيخ محمّد سوار وجود دارد. بنا به قول مشهور، اين بنا به همت آن مرد بزرگ ساخته شده است.[3]

برادران وى، ملا محمّد شوشترى و مولا مقصود على تسترى، از شاگردان سيد محمّد مجاهد در كربلا بودند.

جدّ

نياى مرحوم حاج شيخ جعفر، فرزند دانشمند و عالم بزرگوار مرحوم علامه مولا على نجار شوشترى (د. 1168 ه. ق) است.

سيد عبد اللّه جزائرى (1114- 1173 ه. ق) درباره ملاعلى نجار چنين مى‌نگارد:

«مولانا على النجار- سلمه اللّه- ... شمع انجمن هدايت و ارشاد، و مركز دائره مكرمت و سداد، مجموعه انواع مفاخر، شيرازة اجزاى مناقب و مآثر، نور حدقه بصيرت، نور حديقه حسن سيرت و سريرت، اختر اوج يقين، بزم افروز حلقه متقين، دانشمندى كه به بنان بيانش معاقد مشكلات حل‌پذير، و به لمعات افاداتش اذهان مستفيدون از ظلمات جهل ستيز، رشحات فيضش قلوب مستعدون را از مراحم ربانى نشانه و زواجر

[1]. طباطبائى، سيد على( 1161- 1231 ه ق)، رياض المسائل فى بيان احكام الشرع بالدلائل؛ اين كتاب شرح مختصر النافع محقق حلى است و از برترين و دقيقترين كتابهاى فقهى شيعه اماميه به شمار مى‌رود.

[2]. زيرا، مرحوم شيخ جعفر همراه پدرش در 10 سالگى براى تحصيل به نجف رفت.

[3]. ناطق الاسلام شيرازى، شرح زندگى آيت اللّه محلاتى، ص 21.