خاندان جليلش بوده است، كه نام نيكش و آثار ماندگارش، قرنها جاودانه خواهد ماند. اينك، اين مقاله به پاس گراميداشت يكصدمين سال وفات آن بزرگمرد فخرآفرين به رشته تحرير درآمده و اندكى از حقوق بسيار وى را ادا كرده است. اميد آنكه روزى فرارسد كه دائرة المعارف علما و تصانيف شيعه، تدوين گردد و نام و ياد آنان از زاويه خمول بيرون آيد.

ولادت‌

مرحوم شيخ به احتمال نزديك به يقين در سال 1230 ه. ق در شوشتر، و در بيت علم و تقوا و فضيلت زاده شد.[1]

پدر

مولى حسين شوشترى، پدر شيخ، از دانشمندان و شاگردان سيد محمّد مجاهد صاحب مناهل و مفاتيح بود. بنابه گفته علامه شيخ آقا بزرگ تهرانى،[2]

«مرحوم شيخ حسين به فرمان استادش رساله عمليه سيد مجاهد را به نام مختصر الاصلاح‌[3] تلخيص و علاوه بر آن، كتابى به نام جامع المسائل‌[4] از فتواهاى استاد خويش فراهم كرد».

همچنين، وى در سال 1223 ه. ق و در خانه استاد، جلد اول رياض را

[1]. مرحوم علامه محمّد بن عبد الوهاب همدانى- ملقب به امام الحرمين- كتابى به نام« غنيمة السفر» در احوال علامه شوشترى تگاشته و از تأليف آن در ربيع الاول 1303 ه ق- يك ماه پس از وفات شيخ- فراغت جسته است. ر. ك: تهرانى، الذريعة، ج 6، ص 70 و ج 7، ص 166.

ايشان عمر مرحوم شيخ را به هنگام تأليف كتاب 73 سال دانسته است، لذا تاريخ تولد شيخ 1230 ق.

خواهد بود.

[2]. تهرانى، كرام البررة، ج 1، صص 382- 383.

[3]. همو، الذريعة، ج 2، ص 179.

[4]. تهرانى، الذريعة، ج 5، ص 70. از آن برمى‌آيد كه مولى حسين مناهل را نيز مختصر و ترجمه كرده است.