جليل كسى يافت نمى‌شد، و سيد صدر هم طبقه آن دو بزرگوار بود.[1]

اين نيز نشان از تواضع صاحب جواهر و تجليل وى از مقام عالمان و فقيهان دارد كه در برابر چشم صدها نفر زير بازوى عالمى ديگر را بگيرد و او را حركت دهد.

آرى، اين است خلق‌وخوى سلف صالح ما، اين است كردار بزرگان ما كه از تواضع و فروتنى دريغ نداشتند و از احترام به مقام دانشمندان هيچ‌وقت ابا نكردند. پس بكوشيم تا پيروان راستين آنان باشيم.

و نيز گويند: صاحب جواهر به منظور بزرگداشت مقام علمى شاگردان سختكوش خود، روزى بر فراز منبر تدريس در برابر صدها تن از فضلاى شاگردانش به اجتهاد چهارتن از آنان تصريح كرد و بدين‌سان از آنان تجليل و قدردانى نمود.

آنها عبارتند از: حاج ملا على كنى، شيخ عبد الحسين شيخ العراقين، شيخ عبد الرحيم بروجردى، و شيخ عبد اللّه نعمت عاملى.[2]

صبر

صبر و بردبارى در سختيها و بلاها از بزرگترين نعمتها و موهبتهاى الهى است كه تنها مؤمنان راستين از آن برخوردارند. اگر امير مؤمنان على عليه السّلام مى‌فرمايد:

«طول الاصطبار من شيم الابرار» و «من كنوز الايمان الصبر على المصائب».[3]

مى‌بينيم كه صاحب جواهر كلام امير بيان را به گوش جان شنوده و در زندگى به كار بسته است.

در حالات مرحوم شيخ نوشته‌اند: صاحب جواهر فرزندى به نام شيخ محمّد پدر آيت اللّه شيخ على جواهرى معروف به شيخ حميد[4] داشت، كه تمام امور

[1]. صدر، تكملة أمل الامل، ص 283.

[2]. همان، صص 270- 271؛ تهرانى، نقباء البشر، ج 3، ص 1205.

[3]. آمدى، غرر الحكم، ج 2، ص 471، ح 22 و ص 728، ح 64.

[4]. تهرانى، كرام البررة، ج 1، ص 313؛ مظفر، مقدمه جواهر، ج 1، ص 23، وى فرزند ارشد مرحوم- صاحب جواهر به شمار مى‌رفت.