از ديگر شواهد احترام مرحوم شيخ به فقها، شيوه برخورد ايشان با مرحوم آيت اللّه سيد صدر الدين صدر عاملى (1193- 1263 ه. ق) است. به عنوان مثال زمانى كه مرحوم صدر از اصفهان به نجف مشرف شده بود، مرحوم صاحب جواهر سخت احترام ايشان را داشت، همچون شاگردى كوچك در برابر استادى بزرگ مى‌نشست، و «با اينكه هردو از شاگردان كاشف الغطاء بودند و صاحب جواهر در آن روزها رئيس اسلام و تشيع به شمار مى‌رفت»،[1] همچون شاگردى كوچك در برابر استادى بزرگ مى‌نشست.

مرحوم علامه شيخ صادق اعسم نجفى گويد:

روزى نزد صاحب جواهر نشسته بودم كه مرحوم صدر عاملى به ديدار ايشان آمد. هنگامى كه به در اتاق رسيد استاد از جاى خود برخاست و به استقبال سيد شتافت و دستهاى وى را گرفته و او را بر جاى خويش در صدر مجلس نشانيده و خود در مقابلش نشست. در اين موقع سيد به ذكر طبقات فقها و اختلاف مبانى ايشان از ابتدا تا زمان خود پرداخت به گونه‌اى كه عقلمان مات و مبهوت شد. بعد از آنكه سيد خارج شد، شيخ فرمود: «سبحان اللّه! گويى سيد تمامى فقها را ديده و با آنها نشسته و بحث نموده و از تمامى مبانى آنها آگاه شده، به خدا سوگند اين خيلى عجيب است. ما خود را از فقها مى‌شمرديم، اما فقيه متبحر اوست.[2]

نيز همو گويد

روزى در صحن شريف امير المؤمنين عليه السّلام داخل شدم و ديدم كه سيد مى‌آمد و صاحب جواهر و شيخ حسن كاشف الغطا زير بازوان او را گرفته و او را حركت مى‌دادند (زيرا سيد دچار مختصر فلج شده بود) در حالى كه در نجف، بلكه در دنياى اسلام، بزرگتر و ارجمندتر از آن دو عالم‌

[1]. صدر، تكملة أمل الامل، ص 283.

[2]. صدر، تكملة أمل الامل، ص 283.