عن المالكية: لا
يصحّ بيع الكلب مع كونه ظاهراً سواء كان كلب صيد أو حراسة أو غيرهما، لورود النهي
عن بيعه شرعاً. وعن الحنابلة: لا يصحّ بيع الكلب سواء كان كلب صيد ونحوه أو لا. و
عن الشافعية: لا يصحّ بيع كلّ نجس كالخنزير والخمر والزبل والكلب ولو كان كلب صيد.
وعن الحنفية: يصحّ بيع كلب الصيد والحراسة ونحوه من الجوارح.[1]
اقسام
كلاب
1. سگ
شكارى سلوقى[2] يا سگ
تازى كه بسيار شكيل، زيبا، سريع، توفنده و سبك است.
2. سگ
شكارى غير سلوقى يا سگهاى شكارى مناطق ديگر عالم.
3. سگهاى
حراست و نگهبانى كه يا نگهبان گلّه هستند، يا نگهبان مزرعه، باغ و بوستان، منزل و
....
4. سگهاى
پليسى يا تعليم ديده و تربيت شده براى كشف جرائم، يابنده جسدهاى زير آوار و ... كه
امروزه از منافع مهم اين قسم سگهاست.
5. سگهايى
كه براى بازى و تفريح و سرگرمى و همنشينى و انس و الفت و ... به كار گرفته ميشوند
كه مورد استفاده آدمهاى سگباز و عياش و غربيها است.
6. سگهاى
مهمل و بىخاصيت مثل سگهاى ولگرد كه در گوشه و كنار شهرها و روستاها پرسه ميزنند،
و سگهاى هارى كه براى جامعه ضرر دارند و موجب انتقال بيماريهاى خطرناكى به انسان
هستند.
در مورد
معامله سگ دو مطلب مطرح است:
1. اصل
خريد و فروش سگ فى الجمله؛ قطع نظر از انواع آن: فتواى فقهاى خاصه و عامه بر منع و
حرمت است و به دو دليل استناد كردهاند: يكى ادعاى اجماع است كه در كلمات بسيارى از
فقها آمده است. اين دليل دو جواب دارد: اوّلًا اجماع محصّل