قال: سألت
أباعبدالله (ع) عن قول الله عزّ وجلّ لا تَأكُلُوا أمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ
بِالْبَاطِلِ، فقال: كانت قريش تقامر الرجل بأهله وماله فنهاهم الله عزّ وجلّ عن
ذلك.[1]
2. روايت
نوادر:
قال: قال
أبو عبدالله (ع) فى قوله الله عزّ وجلّ لا تَأكُلُوا أمْوَالَكُمْ
بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ، قال: ذلك القمار.[2]
بنابراين
آيه شريفه از استيلا بر مال ديگران از راههاى غير مشروع، مثل قمار نهى كرده است و
مورد بحث ما را شامل نيست؛ زيرا تجارت يعنى مطلق معاوضه بر اعيان نجسه، بنابراين
بيع، اجاره، جعاله، مصالحه و ... طريق نامشروع نيستند تا مشمول آيه باشند.
آيه دوم، آيه
تحريم خبائث:
خداوند در
بيان اوصاف پيامبر (ص) ميفرمايد:
...
وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ؛[3]
او بر مردم خبائث را تحريم ميكند.
عنوان
«خبيث» در مقابل عنوان «طيب» است و از مجموع كتب لغت و كلمات مفسران و بالاتر از
همه از استعمالات قرآنى و روائى آنها استفاده ميشود كه اين دو، هم وصف اعيان خارجى
هستند، مثل انسان خبيث يا طيب، هم وصف اعراضاند، مثل رنگ خبيث و رنگ طيب، هم وصف
نيتها و باطنها و نفوساند، مثل نفس خبيث، خُبث باطن، هم وصف اخلاق زشت و زيبا
هستند، هم وصف اعمال زشت و زيبا مىتوانند باشند، هم وصف اقوال و گفتههايند مثل
كلمه خبيثه و كلمه طيبه و به معناى قبيح، ردى، پست و حرام شرعى اطلاق شدهاند.
معادل فارسى كلمه خبيث «پليد» است